به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت الاسلام والمسلمین سید محمد حسین یثربی، استاد حوزه علمیه قم، در یادداشتی که در کانال تلگرامی خود منتشر کرده است، به اظهارات تازه علیرضا پناهیان پاسخ داده است.
متن این یادداشت به شرح زیر است؛
کسی که ادعای پیامبری و ارتباط با خداوند دارد، باید حجت را بر مردم تمام کند. به عبارت دیگر باید بتواند کاری کند که قدرت خاص الهی است وگرنه چرا مردم باید ادعای او را بپذیرند؟ مگر صحیح است مردم را از اوج و تعالی‌ای که اسلام برای‌شان خواسته و تأکید اکید نموده، به درّه‌های بی‌ضابطه‌گی فروغلتاند و متر و معیارهای دقیق پذیرش ادعا را محو نموده، ” نگاه دل نورانی” که معیار بیرونی ندارد را جایگزین کرد؟ آیا این سخنران به لوازم سخن خود ملتزم است؟ آیا می‌داند که چه باب خطرناکی را به نفع سوءاستفاده کنندگان گشوده است؟ آیا می‌توان پذیرفت هرکس بگوید من با نگاه کردن تشخیص دادم فلانی رسول خدا یا امام یا ولی فقیه یا طرف محقّ در دادگاه است؟
قرآن مجید بارها مصادیق این قدرت را ذکر کرده؛ مانند توانایی زنده کردن مرده، شفا دادن، شتر صالح و حتی درباره خود نیز تحدی کرده که نمی‌توانید چنین کتابی بیاورید.
تأکید قرآن مجید بر برهان و بیّنه، دو شرط اساسی علم و قدرت را آشکار می‌کند.
البته روشن است فرقه‌ها و تفکراتی که هیچ دلیل منطقی برای اثبات ادعای قدسی بودن خود در اختیار ندارند، دلیل و برهان و عقلانیت که برجسته‌ترین مزیّت دین است را انکار کنند یا معجزات الهی را ” سخیف‌ترین راه اثبات نبوت ” برشمارند.
متکلمان اهل تسنن ظهور معجزه به دست امام را که خودشان موجب علم به صدق ادعای امامت و عصمت دانسته‌اند، شرط اثبات ادعای امامت نمی‌دانند (۶).
در بهائیت نیز ضمن رد دلایل عقلی و نقلی، فقط فیض روح القدس به عنوان راه یقین انسان معرفی شده است (۷).
جای تأسف هزاران باره است که یکی از سخنرانان اصلی و رسمی صدا و سیما، چنین بر مزیّت افتخارآمیز اسلام می‌تازد و به جای ترویج ضوابط عقلی و نقلی، بی‌ضابطه‌ترین معیارها را به عنوان دلیل معرفی می‌نماید.
با مشخص شدن میزان دوری مطالب وی از اسلام و مکتب اهل بیت علیهم‌السلام و نزدیکی آن با فرقه‌های مخالف شیعه و سازمان بهائیت و فتح باب برای فرقه‌سازی مانند فرقه‌ی احمد الحسن، در کمال ناامیدی از تغییر رویّه متولیان، توصیه می‌کنم از افراد فرهیخته بهره‌مند شوید و نگذارید بیش از این ابرهای تیره‌ی منفعت و قدرت، سیمای درخشان دین را از انظار مخفی کند.
نتیجه‌گیری سخنران
آقای پناهیان با تکیه بر این مقدمات مخدوش، نتیجه می‌گیرد:
” می‌دانی به پیغمبر چه جوری باید ایمان آورد؟ باید نگاه‌اش کنی، بفهمی ایشون پیغمبره؛ آقا رو هم باید نگاه کنی، بفهمی ولی فقیهه”
منابع
۱) قاموس الرجال، تستری، ۱۱:۳۲۰ / أسد الغابة، ابن أثیر، ۱:۳۰۱
۲) کافی، ۸:۲۹۷ / الفوائد الرجالیة، سید بحرالعلوم، ۲:۱۴۳
۳) سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ۲:۴۶
۴) بحارالأنوار، ۱۸:۱۰۹ به نقل از قصص الأنبیاء علیهم‌السلام به نقل از شیخ صدوق قدس‌سره
۵) المغازی، واقدی، ۱:۴۲۴ / البدایة والنهایة، ابن کثیر، ۳:۲۹۴
۶) شرح المواقف، جرجانی، ۸:۳۸۱
۷) مفاوضات، عبدالبهاء، موازین ادراک
