نظریه فضانوردان باستانی و منّا: آیا بیگانگان این غذای آسمانی را برای انسانها فراهم کردند؟
به گزارش تیکاگو به نقل ازگجت نیوز
ارسال شده توسط: علیرضا تاجیک 25 آذر 1404 ساعت 18:46
منّا، آن غذای آسمانی مرموز که در متون مذهبی به آن اشاره شده، همواره یکی از بزرگترین معماهای بشریت بوده است. اکنون نظریههای جدیدی در مورد منشأ فرازمینی این خوراک مطرح شده که ذهنها را به چالش میکشد.
بر اساس روایات باستانی، منّا غذایی بود که یهودیان در طول چهل سال سرگردانی در صحرا پس از خروج از مصر مصرف میکردند. منشأ منّا، این ماده غذایی طی قرنها ذهن متفکران را به خود مشغول داشته است.
منّا در روایات کتاب مقدس: نعمتی از آسمان
منّا، که در کتاب مقدس با نامهای دیگر نیز از آن یاد شده، مادهای اسرارآمیز بود که بنا بر روایتها توسط خداوند برای بنیاسرائیل فرستاده شد. این خوراک مرموز مانع از گرسنگی جمعیت کثیری از اسرائیلیان در بیابان سینا شد. در کتاب خروج (Exodus) و اعداد (Numbers)، منّا نوعی دانه توصیف شده که هر شب و صبح پس از برطرف شدن شبنم ظاهر میشد و باید پیش از طلوع آفتاب و ذوب شدنش جمعآوری میگردید.
منّا هر روز به جز جمعه فرود میآمد و به قولی طعمی شبیه به ویفر آغشته به عسل داشت. در کتاب خروج ۱۶:۲۳–۲۴ به وضوح آمده که منّای جمعآوریشده برای روز شنبه (سبت) فاسد نمیشد، در حالی که منّای نگهداریشده برای روزهای دیگر کرم میانداخت و بوی گند میگرفت. این ویژگیهای متناقض بر ابهام این غذای آسمانی میافزاید.
بیشتر بخوانید
نظریه فضانوردان باستانی: منّا چگونه تولید میشد؟
یکی از بحثبرانگیزترین نظریهها پیرامون منّا، دیدگاه فضانوردان باستانی است که آن را نه یک معجزه الهی، بلکه نتیجه فناوری پیشرفته فرازمینی میدانند. برخی معتقدند کتاب زوهر (Zohar)، مجموعهای از تفاسیر عرفانی تورات که در قرن ۱۳ میلادی نوشته شده، جزئیات بیشتری درباره این منبع غذایی مرموز ارائه میدهد.
در زوهر، از «کهنسال ایام» (Ancient of Days) به عنوان فراهمکننده منّا یاد شده است. در حالی که الهیدانان «کهنسال ایام» را نامی برای خداوند میدانند، نظریهپردازان فضانوردان باستانی استدلال میکنند که توصیفات زوهر بیشتر شبیه به یک دستگاه یا ماشین پیچیده است تا یک موجود الهی. این توصیفات شامل «مغزهای با اندازههای مختلف، چهرههای گوناگون که با لولهها و منابع نور متفاوت متصل شده بودند» میشود.
ماشین منّا و ارتباط آن با بیگانگان
تئوری «ماشین منّا» دو فرضیه اصلی برای منشأ این خوراک ارائه میدهد. یکی اینکه بنیاسرائیل آن را پیش از خروج از مصر از مصریها دزدیدند، و دیگری، فرضیه بحثبرانگیزتر، این است که فرازمینیها آن را به عنوان یک ژست بشردوستانه برای جلوگیری از گرسنگی انسانها در بیابان فراهم کردهاند.
در سال ۱۹۷۸، جورج ساسون (George Sassoon) و رادنی دیل (Rodney Dale) کتابی منتشر کردند که بر اساس ترجمه بخش «کهنسال ایام» از زوهر بود. آنها به این نتیجه رسیدند که منّا توسط دستگاهی تولید میشده که جلبک را به عنوان غذا برای انسانها در دوران کتاب مقدس ایجاد میکرده است. جورج ساسون، مهندسی که ادعا میکرد دستورالعملهای «کهنسال ایام» را دنبال کرده، توانست این «ماشین منّا» را بازتولید کند و مدعی شد که آن منبع غذایی جلبکی را تولید کرده است. برخی نیز بر این باورند که یک راکتور هستهای برای تأمین انرژی این ماشین منّا در صندوق عهد (Ark of the Covenant) نگهداری میشد.
