موتورهای دیزل هواپیما: چه شرکتهایی آنها را میسازند و آیا برای پرواز مناسب هستند؟
به گزارش تیکاگو به نقل ازگجت نیوز
موتورهای دیزل هواپیما، که معمولاً در وسایل نقلیه زمینی به کار میروند، اکنون به آسمان نیز راه یافتهاند. اما این پیشرانهها تا چه حد برای پرواز کارآمد و مناسب هستند؟
این موتورها بر خلاف نمونههای بنزینی، با احتراق تراکمی کار میکنند و نیازی به شمع ندارند. همچنین، قابلیت استفاده از سوخت جت (Jet A) علاوه بر دیزل معمولی، از ویژگیهای بارز آنهاست.
کدام شرکتها موتور دیزل هواپیما میسازند؟
در حال حاضر، دو تولیدکننده اصلی در بخش هوانوردی عمومی، هواپیماهای جدید مجهز به موتورهای دیزل را ارائه میدهند: دایموند ایرکرفت (Diamond Aircraft) در اروپا و پایپر ایرکرفت (Piper Aircraft) در ایالات متحده. دایموند ایرکرفت تقریباً تمام خط تولید خود را با گزینه موتور دیزل عرضه میکند، از مدلهای تکموتوره سری DA40 گرفته تا DA42 و DA62 دوموتوره و DA50 RG با عملکرد بالا. در مقابل، پایپر فقط مدلهای آرچر DLX یا نسخه آموزشی آن، یعنی DX را با پیشرانه دیزلی عرضه میکند.
سسنا نیز در سال ۲۰۱۴ با معرفی مدل توربو اسکایهاوک JT-A آزمایشی در زمینه موتورهای دیزل انجام داد، اما این مدل کمتر از یک سال پس از دریافت گواهینامه، در سال ۲۰۱۸ متوقف شد. با این حال، هنوز هم میتوان از طریق تولیدکنندگان موتور، یک سسنای دیزلی داشت.
تولیدکنندگان موتور هواپیما نیز پیشرانههای دیزل را برای نوسازی هواپیماهای موجود میسازند. یکی از این شرکتها کونتیننتال ارواسپیس تکنولوژیز است که سری موتورهای CD-100 را با قدرت خروجی بین ۱۳۵ تا ۳۰۰ اسب بخار تولید میکند. این موتورها با کیتهای نوسازی برای مدلهای محبوبی مانند سسنا ۱۷۲ اسکایهاوک، پایپر PA-28، دایموند DA40، دایموند DA42 و تکنام P2010 عرضه میشوند.
بیشتر بخوانید
دلتاهاوک (DeltaHawk)، یک تولیدکننده موتور دیگر در ایالات متحده، نیز موتورهای دیزل را برای هواپیماهای هوانوردی عمومی ارائه میدهد. این شرکت سه مدل تحت خط DHK را با قدرت ۱۸۰ تا ۲۳۵ اسب بخار عرضه میکند. برخلاف موتورهای کانتیننتال، موتورهای DHK از ابتدا برای سوخت دیزل یا جت A طراحی شدهاند.
مزایای موتورهای دیزل هواپیما چیست؟
موتورهای دیزل هواپیما مزایای زیادی نسبت به پیشرانههای سنتی بنزینی دارند. اولین مزیت، بهرهوری سوخت بسیار بالاتر آنهاست. به عنوان مثال، پایپر ادعا میکند که آرچر DX دیزلی، در مقایسه با همان مدل با موتور ۱۰۰LL، مسافت پروازی معادل ۳۲۶ مایل دریایی بیشتر، یعنی تا ۸۴۸ مایل دریایی را طی میکند که بیش از ۶۰٪ بهبود در برد پروازی است.
یکی دیگر از مزایای موتورهای دیزلی، مجهز بودن اکثر آنها به سیستم کنترل موتور دیجیتال با اختیار کامل یا FADEC است. این سیستم کار خلبان را با حذف کنترلهای دستی دریچه گاز، گاورنر پروانه و ترکیب سوخت، بسیار سادهتر میکند.
علاوه بر این، بنزین هواپیما ۱۰۰LL که توسط موتورهای پیستونی سنتی استفاده میشود، در اروپا گرانتر و کمیابتر است. قیمت آن میتواند تا سه برابر دیزل یا سوخت جت باشد، به همین دلیل بسیاری از اپراتورها در اروپا موتورهای دیزل را ترجیح میدهند. سوخت جت از نظر زیستمحیطی نیز ایمنتر است، زیرا برخلاف ۱۰۰LL، سرب ندارد.
با این حال، بسیاری از خلبانان به دلیل هزینه بالای نصب، هنوز به سوئیچ به موتورهای دیزل تردید دارند. نوسازی با موتور دیزل میتواند ۷۰٬۰۰۰ دلار یا بیشتر هزینه داشته باشد که برای خلبانانی که به ندرت پرواز میکنند، اقتصادی نیست. اما اپراتورهای ناوگان به دلیل صرفهجویی عظیم در سوخت، در حال بررسی جدی این گزینه هستند.
