فیلترینگ اینترنت: از وعده اینترنت سفید تا اعتراف به ناتوانی پس از 16 ماه
به گزارش تیکاگو به نقل از سلام نو
به گزارش سلام نو، از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم، وعدههای متعددی مبنی بر بهبود وضعیت اینترنت و دسترسی آزاد مردم به اطلاعات مطرح شد. اما پس از گذشت ۱۶ ماه، به نظر میرسد که این وعدهها با واقعیتهای موجود فاصله زیادی پیدا کردهاند و حتی مسئولان نیز به نوعی به ناتوانی خود در تحقق آنها اذعان کردهاند.
در ابتدای فعالیت این دولت، یکی از شعارهای اصلی، «سفید کردن اینترنت» بود. این عبارت به معنای فراهم آوردن دسترسی آزاد و بدون فیلتر برای همه شهروندان ایرانی به فضای اطلاعاتی و کسبوکار آنلاین تعبیر میشد. بسیاری از کاربران و فعالان فضای مجازی امیدوار بودند که با روی کار آمدن تیم جدید، وضعیت فیلترینگ بهبود یابد و محدودیتها کاهش یابد. این امیدواریها بر پایه اظهارات و وعدههای مسئولان وقت شکل گرفته بود که تأکید بر دسترسی همگانی به اینترنت با کیفیت و بدون محدودیت داشتند.
اما گذر زمان نشان داد که مسیر حرکت به سمت «اینترنت سفید» آنقدرها هم هموار نیست. به جای کاهش محدودیتها، شاهد افزایش فیلترینگ و مسدودسازی پلتفرمهای بیشتری بودیم. این اتفاقات منجر به نارضایتی گسترده در میان کاربران، کسبوکارهای آنلاین و فعالان اقتصادی شد. بسیاری از کسبوکارها که معیشتشان به فعالیت در پلتفرمهای فیلترشده وابسته بود، با مشکلات جدی مواجه شدند و حتی برخی از آنها ناچار به تعطیلی یا تغییر رویکرد شدند.
این وضعیت نه تنها بر کسبوکارها، بلکه بر زندگی روزمره مردم نیز تأثیر گذاشت. دسترسی به اطلاعات، ارتباط با دوستان و خانواده در خارج از کشور، و استفاده از خدمات آموزشی و تفریحی آنلاین با موانع جدی روبهرو شد. بسیاری از کاربران برای دور زدن فیلترینگ به استفاده از فیلترشکنها روی آوردند که خود مشکلات امنیتی و کاهش سرعت اینترنت را به همراه داشت.
پس از گذشت حدود یک سال و چهار ماه از آغاز فعالیت دولت، اظهاراتی از سوی برخی مسئولان شنیده میشود که حاکی از اذعان به ناتوانی در مدیریت وضعیت اینترنت و تحقق وعدههای اولیه است. این اعترافات، که به نوعی به «نمیرسد» تعبیر شده، نشاندهنده پیچیدگیهای فنی، سیاسی و اجتماعی این مسئله است. به نظر میرسد که مسئولان مربوطه با موانع و چالشهای بزرگی روبهرو هستند که امکان تحقق شعار «اینترنت سفید» را از آنها سلب کرده است.
این وضعیت، سوالات زیادی را در اذهان عمومی ایجاد میکند. آیا وعده «اینترنت سفید» از ابتدا قابل تحقق نبود؟ آیا مسئولان از پیچیدگیهای این موضوع آگاهی نداشتند؟ و مهمتر از همه، آینده اینترنت در ایران چه خواهد شد؟ آیا قرار است این روند فیلترینگ و محدودیتها ادامه یابد یا راهکاری برای بهبود وضعیت و دسترسی آزادتر به اینترنت پیدا خواهد شد؟
این موضوع نه تنها یک بحث فنی است، بلکه ابعاد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی گستردهای دارد. از دست رفتن فرصتهای کسبوکار، کاهش تعاملات بینالمللی، و ایجاد نارضایتی عمومی تنها بخشی از پیامدهای این وضعیت است. ضروری است که مسئولان با شفافیت کامل، دلایل عدم تحقق وعدهها را توضیح داده و راهکارهای عملی برای برونرفت از این بحران ارائه دهند. مردم و کسبوکارها انتظار دارند تا در مورد آینده اینترنت و دسترسی به فضای مجازی، اطلاعات دقیق و روشنی داشته باشند.
در نهایت، این اعتراف به ناتوانی پس از ۱۶ ماه، زنگ خطری است برای برنامهریزیهای آتی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات. لازم است که با نگاهی واقعبینانه و با در نظر گرفتن تمامی جوانب، سیاستگذاریهای جدیدی برای مدیریت اینترنت در کشور اتخاذ شود که هم منافع ملی را حفظ کند و هم به نیازهای مشروع مردم و کسبوکارها پاسخ دهد.
منبع: ایرنا/
