دانشکده آموزش ضد پهپاد ارتش ایالات متحده

پهپادها یا سیستم‌های هوایی بدون سرنشین (UAS) – عنوانی که وزارت دفاع ایالات متحده برای آن ها به کار می برد – مدت زیادی است که در عمل توسط ارتش های جهان مورد استفاده بوده اند. ایالات متحده و انگلیس هواپیماهای بدون سرنشین را در طول جنگ جهانی اول ساخته و آزمایش کردند، اگرچه این دستگاه‌ها برای رزم آماده نبودند. اکنون که فناوری هواپیماهای بدون سرنشین تکامل یافته است، بسیاری از کشورها استفاده از پهپادها را در مناطق جنگی افزایش داده‌اند. برخی از ابزارهای پیشرفته مورد استفاده در جنگ اوکراین و غزه، پهپادهای کوچک‌تر تجاری هستند، مانند DJI Air 3S که به تازگی ارتقا یافته است. در دسترس بودن در مقیاس جهانی، قیمت پایین و توانایی حمل محموله های خطرناک، آنها را تبدیل به نیرویی کرده است که باید رویش حساب کرد. از آنجایی که هواپیماهای بدون سرنشین اصول جنگ مدرن را در سال‌های اخیر تغییر داده‌اند، تحولات مرتبطی نیز در تاکتیک‌ها و آموزش‌های مورد نیاز برای خنثی کردن آن‌ها رخ داده است.

سرهنگ موزف ساودا در این باره به وال استریت ژورنال گفته است: «سرعت نیاز در حال حاضر بیشتر از ظرفیت است، بنابراین ما در تلاش هستیم تا حد امکان افراد بیشتری را آموزش دهیم و تلاش می کنیم تا با بیشترین سرعت ممکن رشد کنیم تا این نیاز را برآورده سازیم». با در نظر گرفتن این موضوع، ارتش ایالات متحده یک مدرسه تخصصی رزم پهپادی را در فورت سیل، اوکلاهاما ایجاد کرده است. این مرکز به طور رسمی به عنوان دانشگاه مشترک سیستم های هوایی ضد پهپادی کوچک (C-sUAS) شناخته شده و به اختصار JCU نامیده می شود.

این اولین آکادمی در نوع خود است، که در آن سربازان از همه شاخه‌ها مهارت‌های لازم را برای شناسایی و دفع اهداف پهپادی کوچک و تجاری می‌آموزند. هدف JCU آموزش حدود ۱۰۰۰ سرباز در سال برای مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین فردی و گروهی با استفاده از سیستم‌های مختلف است.

JCU از سیستم های تسلیحاتی آشنا و نه چندان آشنا استفاده می کند

آمریکا در حال حاضر به کمک سیستم موسوم به Vehicle-Agnostic Modular Palletized ISR (VAMPIRE) L3Harris ساخت L3Harris که از راکت استفاده می کند با پهپادهای روسی مقابله می کند. قبل از تشکیل JCU، تکنیک های آموزشی ضد پهپادی کاملاً مجزا شده بود و هر شاخه روش های خاص خود را با استفاده از سیستم های تسلیحاتی مختلف ایجاد می کرد. هدف JCU متمرکز کردن این آموزش ها و ایجاد یک رژیم استاندارد نه تنها برای ارتش ایالات متحده، بلکه برای آژانس های فدرال و کشورهای متحد است. این مدرسه، آموزش های تئوری و تمرینات واقعی را ترکیب می کند تا درک جامعی از نحوه مبارزه با این تهدید رو به رشد ایجاد می نماید. دوره های مختلف این مدرسه می تواند از یک تا سه هفته طول بکشد.

یکی از سلاح‌هایی که سربازان آمریکایی برای استفاده از آن آموزش می بینند، به نام Smart Shooter شناخته می‌شود. این یک سیستم اپتیکال است که به یک تفنگ استاندارد M4 متصل می‌شود و به سربازان امکان می‌دهد با دقت بیشتری اجسام کوچک را در فاصله نزدیک هدف قرار دهند. این تفنگ یک گلوله ۵.۵۶ در ۴۵ میلی‌متری شلیک می‌کند که برای از بین بردن بیشتر پهپادهای مقیاس غیرنظامی کافی است. با این حال، دانشجویان JCU مستقیماً به هواپیماهای بدون سرنشین شلیک نمی کنند. در عوض، آنها به بالون های متصل به هواپیماهای بدون سرنشین شلیک می کنند. این بالون ها بسیار ارزان تر از پهپادهای ساخت دشمن هستند و بادهایی که در اطراف فورت سیل می وزد، آنها را به اهداف سخت تری تبدیل می کند.

علاوه بر Smart Shooter، دانشجویان این مرکز با Dronebuster نیز تمرین می کنند. این سیستم یک وسیله دستی دیگر است، اما به جای شلیک گلوله، پالس های الکترونیکی می فرستد که هدفش را از کار می اندازد. اگرچه برخی از پهپادهای بزرگتر نظامی با فناوری ضد جمینگ ساخته می شوند، اما این موضوع در مورد مدل های تجاری چندان نگران کننده نیست.

۴ سیستم دفاع ضد پهپادی جدید ایالات متحده؛ از DE M-SHORAD تا Leonidas

منبع خبر