خانه چطور در طول تاریخ تغییر کرد؛ همه ماجرای این تکامل عجیب را بدانید!
به گزارش تیکاگو به نقل از کجارو
از سازههای ابتدایی که تنها برای حفاظت در برابر باران و خطر ساخته میشدند تا آسمانخراشهایی که مرزهای معماری را به چالش میکشند، خانهها در طول تاریخ انسان، مسیر بلند و پر فراز و نشیبی را طی کردهاند. انسانها با سازگار شدن با اقلیمهای گوناگون، بهرهگیری از مواد در دسترس و پیدا کردن روشهای تازه برای خلق فضاهای قابل زیست، همیشه توانستهاند که بدون توجه به شرایط محیطی، هرجا که بودهاند، خانه خود را بسازند. (MSN)
خانههای غارنشین؛ سادهترین شکل زیست انسان در دل کوه
خانههای غارنشین در مناطق گرمسیر به دلیل دمای ثابت و محافظت طبیعی در برابر گرما، از رایجترین شیوههای سکونت باستانی بودند. غارهای ۷,۰۰۰ ساله «ساسی دی ماترا» (Sassi di Matera) در ایتالیا که تا دهه ۱۹۵۰ میلادی محل زندگی مردم بودند و امروزه، در فهرست یونسکو ثبت شدهاند، تصویری واقعی از شرایط زندگی در سکونتگاههای سنگی و کوهستانی گذشته ارائه میدهد.
خانههای صخرهای مانند خانههای روستای کندوان نیز از سادهترین شکل زندگی در طبیعت بوده است.
عکاس: نامشخص / cnn
خانههای گلی؛ معماری بادوام و خنک برای اقلیمهای گرم
خانههای گلی با دیوارهای ضخیم و عایق حرارتی، از حدود سال ۸۰۰ میلادی در مناطق گرم رواج یافتند. نمونههای شاخص آن را میتوان در کلبههای گلی بربرهای شمال آفریقا یا سازههای مشابه در آریزونا و شهر تاریخی صنعا دید. این خانهها کاملا از خاک ساخته میشدند، به راحتی قابل تعمیر بودند و در برابر شرایط سخت بیابانی، دوام کافی داشتند. بافت تاریخی یزد را نیز میتوان در این گروه قرار داد که با خانههای خشتی و گلی در ایران میدرخشد.
عکاس: نامشخص / Al Jazeera
خانههای اسکیمویی؛ معماری هوشمندانه برای زندگی در سرمای قطبی
خانههای اسکیمویی یا «ایگلوها» (Igloos)، خانههایی ویژه اقلیمهای بسیار سرد بودند که اسکیموها در نواحی قطبی آمریکا و گرینلند میساختند. این سازهها با بلوکهای یخ تراشخورده و به شکل گنبدی نیم کرهای بنا میشدند تا بیشترین گرما را حفظ کنند. ورودی تونل مانند آنها، جریان هوای سرد را کاهش میداد و امکان زندگی در دمای نزدیک به انجماد را فراهم میکرد.
عکاس: نامشخص / msn
خانههای با پایه چوبی؛ معماری سازگار با آب و سیلاب
خانههای با پایه چوبی برای زندگی در مناطق باتلاقی و سیلخیز ساخته میشدند. این سازهها بر ستونهای بلند قرار میگرفتند تا کف خانه از سطح آب و خطر طغیان در امان باشد. نمونههای تاریخی آن، مانند ردیف خانههای بانکوک در دهه ۱۹۳۰ میلادی، نشان میدهد که این معماری، چگونه با شرایط آبی سازگار شده است.
عکاس: نامشخص / wikimedia
کلبههای سنگی؛ اقامتگاههای مقاوم روستایی
در نواحی روستایی که چوب کمیاب بود، کلبههای سنگی به شیوهای رایج برای ساخت و ساز تبدیل شدند. سنگهایی که هنگام شخم زمین بیرون میآمدند، جمعآوری و برای ساخت دیوارها و بدنه خانه به کار میرفت. این کلبهها معمولا یک طبقه بودند و سقفهای کاهگلی داشتند؛ زیرا کاه و نی فراوان و به سادگی در دسترس بود.
عکاس: نامشخص / Self-Build.co.uk
قلعههای مستحکم؛ سازههای سنگی دفاعی در قلب قرون وسطا
قلعههای مستحکم در دوران قرون وسطا برای حفاظت از سرزمینها در برابر حمله و شورش ساخته میشدند. نخستین نمونههای آنها را «نورمنها» پس از فتح انگلستان بنا کردند تا مناطق تصرفشده را کنترل کنند. این قلعهها، اغلب از سنگ و در نقاط مرتفع بنا میشد تا بیشترین کارایی دفاعی را داشته باشد.
عکاس: نامشخص / msn
خانههای طویل بومیان آمریکای شمالی؛ چارچوبی مستطیلی با نهالهای جوان
اقوام بومی در کانادا و شمال شرق آمریکا، خانههای طویلی میساختند که از نهالهای خمشده و به هم بسته تشکیل میشد. دیوارهها را با نوارهای پوست درخت میپوشاندند تا در برابر باد و باران مقاوم باشند. داخل این سازههای مستطیلی، جداکنندههایی در امتداد دیوارها ساخته میشد تا فضا به اتاقها و محوطههای مختلف تقسیم شود.
عکاس: نامشخص / msn
تیپیها؛ سازههای مخروطی سبک و قابل حمل
«تیپی» (Teepee) یا چادر سرخپوستی، یکی از نمادینترین سازههای بومیان آمریکا است؛ پناهگاهی مخروطی که با چند تیر بلند ساخته میشود و سطح آن را با پوست حیوانات یا برزنت میپوشانند. از قرن هفدهم میلادی تا دوران معاصر، این سازه محل زندگی بسیاری از قبایل دشتهای آمریکای شمالی بود و به دلیل سبکی و قابلیت جابهجایی، برای زندگی کوچنشینان ایدئال به نظر میرسید.
عکاس: نامشخص / Teepee Joy Blog
کلبههای چوبی؛ سازههای ساده و سریع مهاجران آمریکا
در نواحی غربی آمریکا که چوب به وفور یافت میشد، مهاجران در کلبههای چوبی ساده اما مقاوم، زندگی میکردند. این سازهها که با تنههای کامل درخت ساخته و به سرعت، برپا میشدند، معمولا یک طبقه و دارای یک تا دو اتاق بودند. هرچند این خانهها در آمریکای شمالی از قرن هفدهم رواج یافتند، ریشه این معماری، به اروپای شمالی و شرقی در عصر برنز باز میگردد.
عکاس: نامشخص / Inghams
خانههای شهری؛ معماری طبقه متوسط رو به رشد
با رشد شهرنشینی در قرنهای ۱۸ و ۱۹ میلادی در اروپا، مدلهای تازهای از مسکن شهری در سراسر اروپا شکل گرفت و افراد بیشتری برای یافتن شغل، سرگرمی و فرصت، به شهرها مهاجرت میکردند. اقشار کم درآمد در اتاقهای کوچک و غیر بهداشتی زندگی میکردند؛ اما طبقات مرفهتر، واحدهای کامل یک آپارتمان یا خانههای شهری مستقل را در اختیار داشتند.
عکاس: نامشخص / artphotolimited
خانههای پیشساخته؛ پاسخ سریع به بحران مسکن
پس از جنگ جهانی دوم، بریتانیا با بحران شدید مسکن مواجه بود؛ هزاران خانه در حملات هوایی تخریب شده بودند. برای حل مشکل، دولت به سراغ ساخت «خانههای پیشساخته» رفت؛ خانههایی که هزینه ساخت پایین و سرعت مونتاژ بالایی داشتند. خانهها یک طبقه، مستقل و شامل دو اتاق خواب، یک اتاق نشیمن، آشپزخانه و حمام میشدند.
عکاس: نامشخص / msn
خانههای حومه شهر؛ محلههای آرام و منظم خارج از شهر
پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا و بریتانیا موج گستردهای از ساختوساز در حومهها را تجربه کردند. این خانهها خارج از محدوده شهر ساخته میشدند و به مرور «حومهنشینی» را شکل دادند. افزایش بودجه ساختوساز به طراحیهای متنوعتر و توجه به جذابیت نمای بیرونی انجامید. این محلهها به دلیل امنیت، تمیزی و محیط مناسب برای خانوادههای جوان محبوب شدند.
عکاس: نامشخص / msn
آسمانخراشها؛ معماری عمودی و بلندپروازانه شهرهای مدرن
رشد شهری در نیمه دوم قرن بیستم، مفهومی کاملا عمودی پیدا کرد. نخستین آسمانخراشها از اواخر دهه ۱۸۸۰ میلادی ساخته شدند و هر نسل، ساختمانها را بلندتر میکرد؛ گویی رقابتی خاموش برای رسیدن به آسمان در جریان بود. بسیاری از ساکنان شهرها به آپارتمانهای این برجهای تازهساز با چشماندازهای شهری خیرهکننده نقل مکان کردند.
عکاس: نامشخص / msn
خانههای قایقی؛ سکونتگاههای شناور با سبک زندگی متفاوت
ماهیگیران، ملوانان و بازرگانان قرنها است که روی قایق زندگی کردهاند؛ اما مفهوم «خانه قایقی مدرن» به عنوان شیوه تازه زندگی، در میانه قرن بیستم شکل گرفت. این خانههای شناور، از قایقهای سنتی تا سازههای شبیه خانههای مدرن، به دلیل جذابیت متفاوت و مقرون به صرفه بودن سبک زندگی روی آب، در شهرهایی مانند پورتلند و آمستردام، بسیار محبوب شدند.
عکاس: نامشخص / msn
خانههای بسیار کوچک؛ زندگی مینیمال در فضایی جمعوجور
خانههای کوچک معمولا کمتر از ۳۷ متر مربع مساحت دارند و از اواخر دهه ۹۰ میلادی به یک جنبش گسترده تبدیل شدند. این سبک، معماران و طراحان را به خود جذب کرد و به گزینهای قابلدسترس برای کسانی بدل شد که میخواهند با هزینه کم، صاحب خانه شوند و سبک زندگی سادهتری داشته باشند.
عکاس: نامشخص / msn
شما طرفدار سادگی خانههای قدیمی هستید یا طراحیهای مینیمال امروزی را می پسندید؟ چه خانه ای را مناسب سبک زندگی امروز میدانید و خانه رویایی خود در آینده را چطور تصور میکنید؟ لطفا کجارو و کاربران آن را نیز در جریان نگاه و نظر ارزشمند خود قرار دهید.
منبع عکس کاور: National Geographic، نام عکاس: نامشخص
