به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پایگاه اطلاعرسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در اواخر بهمن ۱۳۵۸ دو اسقف آمریکایی برای تمام کلیساهای آمریکا دستورالعملی ارسال کردند و در آن ضمن برشمردن هفت مورد کلی از دخالتهای آمریکا در امور داخلی ایران به گناهان بزرگ شهروندان آمریکایی علیه مردم ایران اعتراف و به خاطر نقض مستقیم و غیرمستقیم حقوق بشر از خداوند تقاضای آمرزش کردند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آنان در این دستورالعمل از همه مسیحیان آمریکا درخواست کردند که در مراسم اظهار ندامتی که بنا بود یکم اسفند همان سال برگزار شود شرکت کنند. متن این دستورالعمل از طرف اسقف درالف التون و اسقف جیمز ماتوس برای تمام کلیساهای یونایتد متدیست آمریکا ارسال شد. روز یکشنبه ۲۶ اسفند ۵۸ روزنامه اطلاعات این متن را که از سوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در اختیار خبرگزاری پارس گذاشته شده بود به شرح زیر منتشر کرد:
بدین وسیله ما از کلیه مسحیان آمریکا درخواست میکنیم که در مراسم دعا و اطهار ندامت در روز چهارشنبه ۲۰ فوریه ۱۹۸۰ [چهارشنبه یکم اسفند ۵۸] شرکت کنند. آگاهی نسبت به این مورد که ما انسانها در پیشگاه خداوند موجودات گناهکاری هستیم یکی از اعتقادات عمده مسیحیت است. به همین جهت باید از گناه اظهار ندامت کرد و البته اظهار ندامت کار آسانی نیست، اما ضروری است. ما در کلیسای آمریکا باید از شرافت کلیسای آلمان پس از جنگ جهانی دوم درس بیاموزیم. در آن زمان کلیسای آلمان علیرغم مخالفت نازیسم دست به اعتراف زد.
اکنون از ما در کلیساهای آمریکا خواسته شده است که به خاطر مشکلات فعلی ایران حساب پس بدهیم. در ۲۵ سال گذشته محمدرضا پهلوی با حمایت دولت ما دست به اقدامات سرکوبگرانهای به نفع دولت او علیه مردم خودش زده است. مشکلات فعلی ایران ناشی از ارتباط ما با آن رژیم است.
بسیاری از آمریکاییان در دو دهه سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به ایران رفتند تا این کشور را به عنوان وابستهترین متحد در منطقه خلیجفارس مورد مراقبت قرار دهند. روابط نظامی ما که به دهه ۱۹۵۰ برمیگردد در سال ۱۹۷۱ با عقبنشینی نیروهای انگلیس از منطقه بیشتر تقویت شد.
قیمت نفت که افزایش یافت، سرمایهگذاریهای ایران در آمریکا افزایش یافت و تعداد ایرانیان در آمریکا زیادتر میشد. رویاهای شاه برای توسعه ایران تعداد زیادی از برنامهریزان و مهندسان آمریکایی را جلب کرد. زمینههایی که منجر به شکایت علیه آمریکا در انقلاب ایران شد به شرح زیر است:
۱- آمریکا و انگلستان پس از ملی شدن نفت توسط «مصدق» ترتیبات سرنگونی دولت ملی مصدق را فراهم کردند. «آلن دالس» رئیس سیاه و «کیم [کرمیت] روزولت» نقش حساسی در بازگرداندن شاه داشتند.
۲- در سال ۱۹۵۴ یک کنسرسیوم متشکل از آمریکا، انگلستان، هلند و فرانسه برای ۵۰ درصد درآمدهای نفت به نفع کنسرسیوم با شاه به توافق رسیدند. کنسرسیوم به مدت دو دهه موفق به حفظ وضع نفت به صورت مطلوب بود که منجر به قیمتهای پایین برای مصرفکنندگان آمریکایی شد.
۳- در سال ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ حدود دو میلیارد دلار کمک آمریکا به ایران سرازیر شد که مقدار زیادی از آن در فساد دستگاه از بین رفت. درآمد نفت و کمکهای خارجی هیچگونه کمکی به برنامههای اصلاحی و اقتصادی ایران نکرد و بر ثروت شاه و عواملش افزود.
۴- افزایش تکنولوژی مهاجم و برنامههای توسعه اقتصادی شاه با اختناق شدید سیاسی همراه بود. هزاران نفر از مخالفین دیگر شکنجه و اعدام شدند. از آن جمله خمینی و بنیصدر تبعید گردیدند. سازمان عفو بینالملل در سال ۱۹۷۷ گزارش داد که ایران بزرگترین رقم مجازات اعدام را در دنیا داشته است. همین سازمان زندانیان سیاسی را بین ۲۵ هزار تا ۱۰۰ هزار نفر برآورد کرده است.
۵- پس از بحران نفت در سال ۱۹۷۳-۱۹۷۴ و افزایش قیمت نفت شاه حدود ۱۶.۳ میلیارد دلار اسلحه از آمریکا خرید و مقادیری از آن را صرف سرکوب مردم کرد. مقدار دیگری از پول نفت نیز صرف تکنولوژی هستهای شد.
۶- از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ به بعد آمریکا نقش اصلی را در آموزش افراد ارتش و پلیس و ساواک بازی کرد. ساواک چهل هزار نفر برای سرکوب مردم استخدام کرد به طوری که این سازمان منفورترین وسیله شاه بود. با تعیین «ریچارد هلمز» رئیس سابق سیا به عنوان سفیر آمریکا در ایران ارتباط شاه و سیا بیشتر آشکار شد.
۷- علیرغم حق تقدم برای ارتش و نیروهای امنیتی در زمان شاه رژیم وی در سال ۱۹۷۹ بهسرعت از هم متلاشی شد. شاه در این زمان مظهر اختناق، ظلم و فساد بود. وی همچنین تجسم ارزشهای محیط غرب در رابطه با آمریکا بود. در این سالها احترام ملی ایران بهشدت آسیب دید. بعدها دادن پناهندگی به شاه عکسالعمل تند و گسترده مردم را برانگیخت. نگرانی عمیق ما نسبت به رفاه و آزادی گروگانها تا زمانی که شکایات ایران بهتر فهمیده نشده و به رسمیت شناخته نشود پاسخ کاملی نخواهد داشت.
براساس دلایل بالا خواستهایم که توبه کنیم و لطف خداوند را برای همه مردم جهان بخواهیم. پس بگذارید در پیشگاه خداوند اعتراف کنیم.
سپس در قستی از دستورالعمل مراسم اعتراف در رابطه با مسئله ایران چنین آمده است:
ما به عنوان شهروندان آمریکا اعتراف میکنیم گناهان بزرگی را علیه مردم ایران مرتکب شدهایم. ما چه از طریق تصویب و چه از طریق تشویق شفاهی سیاستها و اعمال سرکوبگرانهای که باعث رنج دادن تمام آحاد یک ملت شده است پشتیبانی کردهایم. ما قادر به انتقاد و یا تصحیح سیاستهایی که از آنها سود بردهایم نشدهایم. خداوندا ما به طور مستقیم و غیرمستقیم حقوق بشر را نقض کردهایم و تقاضای آمرزش داریم.
۲۵۹