هتل ادیشن یک تیپولوژی انسان‌محور را در مقایسه با سایر آسمان‌خراش‌های دبی و نیز طراحی هتل ارائه می‌دهد. پرسش بنیادین ما در تعریف این پروژه چگونگی مواجهه با آسما‌ن‌خراشی است که بتواند برخلاف روال رایج، نه به واسطه نمای بیرونی بلکه به واسطه فضایی در درونش اهمیت یابد.
این هتل از شش مگا-مدول هفت طبقه با چرخش ۴۵ درجه‌ای تشکیل شده که هرکدام توسط لابی‌‌های نیمه‌‌باز و حیاط‌های مرکزی از یکدیگر جدا شده‌اند. این حیاط‌ها به جای انزوای معمول در ساختمان‌های بلند، به واسطه ویدهای میانی و دید به بالا و پایین، تجربه تعاملی چندلایه با فضا را ارائه می‌دهند. طراحی یونیت‌ها به صورت لافت‌هایی جهت‌مند، موجب بهره‌‌مندی آن‌‌ها از نمای شهری و ویژگی‌های ابرسازه‌ها از یک سو، و نیز استفاده از خرده اقلیم مرکزی شده است.
در این دست‌کاری فضایی که به واسطه استفاده از قابلیت‌های فرمی استوانه بدان دست یافتیم، به بخش زیادی از الزامات اقلیمی منطقه پاسخ داده شد و نیز فضای ایجاد شده بستری برای تجربیات تازه را ارائه خواهد داد.
