«عبادتگاه زواره» در حاشیه‌ی شهر زواره و در یک نیروگاه سیکل ترکیبی قرار گرفته است. این عبادتگاه مکان مقدسی است برای همه ادیان و ملل در کویر؛ فضایی که در دوردست مانند یه قطعه یخ در دل کویر است.
گنبدخانه‌ی داخل آب، با فرم دایره‌ای و قوس‌دار خودش، انسان‌ها را به هم نزدیک‌تر و همه‌ی جهت‌های مذهبی را یکی می‌کند. «علی شیخ الاسلام» این پروژه را این چنین روایت کرد: «این نیروگاه همه‌ی تجهیزاتش ساخته شده بود و منتظر متصل کردن برق به شبکه‌ی برق ایران بود. اما به دلیل ساخته نشدن مسجد که در طرح جامع آن بود، اجازه‌ی بهره‌برداری از آن را نداده بودند. به این خاطر مسجدی که قرار بود در طرح جامع نیروگاه ساخته شود، با تغییر برنامه تبدیل به عبادتگاه شد. ما در برنامه و طرح این پروژه از مسجد جامع زواره الهام گرفتیم. چیزی که درباره‌ی مسجد جامع زواره قابل توجه بود، تزیینات دیواری مسجد است. این تزئینات در گچ‌بری‌ها اتفاق افتاد. این گچ‌بری‌ها واقعا ویژه است. فرم‌هایی که با این گچ‌ها تصویر شده بودند، همه فرم‌های اصیل و ساده‌ای بودند».
