۷ جنگنده ایالات متحده که کنسل شدند

ایالات متحده برنامه توسعه جت های جنگنده بسیاری را آغاز کرده اما بعداً آنها را کنار گذاشته است. گاهی اوقات یک جت از نو طراحی می شد و به عنوان نوع بسیار متفاوتی از جت جنگنده وارد خدمت می‌شد. شاید معروف ترین هواپیمای جنگی که ایالات متحده به پرواز درآورده اما در ادامه رها کرد، هواپیمای XB-70 Valkyrie ساخت North American Aviation باشد (با این وجود، این بمب افکنی بود که در دهه ۱۹۶۰ کنار گذاشته شده و به همین دلیل خارج از محدوده این مقاله است). در اینجا هفت برنامه توسعه جت جنگنده آمریکایی که توسعه یافته اما در برهه ای از پروژه رها شدند (برخی از آن ها با نسخه های بهبود یافته دوباره پیشنهاد شده اما وزارت دفاع آن ها را رد کرد) آورده شده است.

۱- A-12 Avenger II

پروژه A-12 Avenger II در سال ۱۹۹۱ رها شد

طراحی شده براینیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحدهنوعبمب افکن پنهانکار دریایی مخصوص تمام شرایط آب و هواییسرنوشتلغو شد

مسلماً مهم‌ترین جت جنگنده‌ای که ایالات متحده توسعه آن را نیمه کاره رها کرد، پروژه مشترک مک دانل داگلاس و جنرال داینامیکس با نام A-12 Avenger II (با نام مستعار Flying Dorito یا دوریتو پرنده) بود. این جت قرار بود یک بمب افکن پنهانکار ناونشین باشد که جایگزین A-6 Intruder ساخت گرومن در بال هوایی نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده شود. این جت جنگنده اگر وارد خدمت می شد، چشم نوازترین جت جنگنده ناوگان هوایی ایالات متحده بود، اما اینطور نشد.

هیچ A-12 ی ساخته نشد (فقط یک ماکت). هزینه توسعه Avenger II بیش از بودجه در نظر گرفته شده بود، از برنامه عقب بود و مشکلاتی در طراحی داشت، و یکی از اولین تلفات دفاعی ایالات متحده پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود. بدنبال فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده دیگر نیازی به خرید چنین جت های گران قیمت و پیشرفته ای نداشت. قبل از لغو، نیروی هوایی ایالات متحده حتی در نظر داشت که ۴۰۰ فروند از از نسخه زمین پایه این جنگنده-بمب افکن را سفارش دهد، اما این تصمیم نیز کنار گذاشته شد. با ۵ میلیارد دلاری که برای توسعه این هواپیما هزینه شده بود، این یکی از گران ترین لغو پروژه های نظامی در تاریخ ارتش آمریکا تا آن زمان لقب گرفت.

۲- Northrop YF-17 “Cobra”

پروژه Northrop YF-17 “Cobra” در سال ۱۹۷۵ توسط نیروی هوایی رها شد

طراحی شده براینیروی هوایی ایالات متحدهنوعجت جنگنده سبکسرنوشتدر قالب F/A-18 Hornet بازطراحی شد

Northrop YF-17 (ملقب به Cobra) نمونه ای از مواردی است که رها شدن همیشه به معنای پایان برنامه نیست. YF-17 یک نمونه اولیه از جنگنده ای سبک وزن بود که توسط نورثروپ در پاسخ به نیاز نیروی هوایی برای برنامه ارزیابی فناوری جنگنده سبک وزن ساخته شد. جنگنده Cobra این برنامه را به چیزی که به جنگنده بسیار موفق F-16 Fighting Falcon تبدیل شد (که محبوب ترین جت جنگنده در حال خدمت در جهان است) باخت.

در حالی که نیروی هوایی به این جنگنده سبک پشت کرد، نیروی دریایی از راه رسیده و برنامه را نجات داد. جثه این هواپیما بزرگتر شده و برای برنامه آزمایشی جنگنده تهاجمی دریایی جدید انتخاب گردید و در نهایت به جنگنده بسیار موفق F/A-18 Hornet تبدیل شد. این جت تحت عنوان مدرن F/A-18 Super Hornet همچنان در حال تولید است (اگرچه نیروی دریایی احتمالاً آخرین سفارش خود را برای این جنگنده داده است). تفنگداران دریایی قصد دارند تا سال ۲۰۳۰ این جنگنده را بازنشسته کنند، در حالی که این بخش از ارتش ایالات متحده جت جنگنده بسیار توانمندتر F-35B Lightning II را جایگزین آن کرده است.

۳- سوپر هورنت پیشرفته

پروژه سوپر هورنت پیشرفته در سال ۲۰۱۵ رها شد

طراحی شده براینیروی دریایی ایالات متحدهنوعجنگنده چندمنظوره ناونشین بهبود یافتهسرنوشتانتخاب نشد، اما عناصر زیادی از آن در نسخه Super Hornet Block III به کار رفت

لغوهای زودهنگام و تاخیرها در برنامه های جت های جنگنده می تواند جان تازه ای به سیستم های قدیمی ببخشد. به عنوان مثال، لغو زودهنگام ادامه پروژه تولید F-22 Raptor باعث شد که نیروی هوایی دوباره به سراغ F-15 رفته و بیش از ۱۰۰ فروند F-15EX Strike Eagle II جدید دریافت کند. تأخیر در دریافت F-35 منجر به خرید جنگنده های Super Hornet توسط استرالیا شد تا ناوگان قدیمی هورنت های را تکمیل کرده و اطمینان حاصل شود که شکافی در ظرفیت نیروی دریایی این کشور وجود ندارد. از آنجایی که F-35 ساخت لاکهید مارتین با تاخیر مواجه بود، بوئینگ و نورثروپ گرومن نیاز به یک نسخه پنهانکار شده از سوپر هورنت را حس کردند (نمونه اولیه دارای ۵۰ درصد کاهش سطح مقطع رادار جلویی بود). پیشرفت‌های دیگری نیز در این پروژه نسبت به هورنت های قبلی وجود داشت، مانند یک غلاف سلاح محصور.

در حالی که نیروی دریایی در نهایت طراحی مجدد را انتخاب نکرد، برخی از عناصر آن به Super Hornet Block III منتقل شدند (اولین هواپیمای Block III در سال ۲۰۲۱ به نیروی دریایی تحویل داده شد). نیروی دریایی به پرواز این سوپر هورنت ها در کنار ناوگان رو به رشد F-35C Lightning II تا دهه ۲۰۳۰ و احتمالاً پس از آن ادامه خواهد داد. آنها در نهایت با جت جنگنده نسل ششم F/A-XX متعلق به نیروی دریایی که هم اکنون در حال توسعه است جایگزین خواهند شد.

۴- F-15ES Silent Eagle

پروزه F-15ES Silent Eagle در سال ۲۰۰۹ رها شد

طراحی شده براینیروی هوایی ایالات متحدهنوعجت جنگنده چند منظوره بهبود یافتهسرنوشتانتخاب نشد اما عناصری از آن در ایگل های دیگر به کار گرفته شد

لغو زودهنگام برنامه رپتور (با تنها ۱۸۷ فروند ساخته شده در مرحله تولید انبوه) برنامه جدیدی را برای نیروی هوایی ایالات متحده ارائه کرد. رپتور برای جایگزینی F-15 برنامه ریزی شده بود، اما اکنون به نظر می رسد که ایگل افسانه ای از هواپیمایی که قرار بود جایگزینش باشد بیشتر عمر خواهد کرد. در تلاش برای کارآمد نگه داشتن خانواده F-15 با فضای نظامی دهه ۲۰۴۰، بوئینگ آن را پنهانکارتر کرد و سیستم‌های مختلف آویونیک و دیگر سیستم‌ها را بهبود بخشید. همچنین این جنگنده دارای یک محفظه جدید تطبیقی سلاح (جایگزین مخازن استاندارد سوخت تطبیقی) بود.

F-15ES Silent Eagle به پرواز درنیامد، اما این امر باعث نشد که بوئینگ طرح های پیشرفته دیگری را برای یافتن سفارشات بیشتر برای این Eagle استفاده نکند. در سال ۲۰۱۵، بوئینگ از ارتقاء 2040C Eagle (با نام Golden Eagle) رونمایی کرد. با این حال، نیروی هوایی موفق به ثبت سفارش برای آن نشد. با این حال، برخی از فناوری های این هواپیما در F-15E Strike Eagle های کنونی نیروی هوایی و F-15EX Strike Eagle جدید این نیرو گنجانده شده است. به نظر می رسد نسخه F-15EX آخر راه Eagle باشد و نیروی هوایی به زودی سفارش آخر خود را ثبت کند. احتمالاً خط تولید این جنگنده تا پایان دهه حاضر تعطیل خواهد شد.

۵- Northrop F-20 Tigershark

پروژه F-20 Tigershark در سال ۱۹۸۶ رها شد

طراحی شده برایبازار صادراتنوعجنگنده سبک بهبود یافتهسرنوشتلغو شد

جنگنده سبک F-20 Tigershark علیرغم داشتن نامی قابل توجه، جای خود را به صف طولانی هواپیماهای جنگنده کنسل شده آمریکا باز کرد. Tigershark تکامل یافته جنگنده سبک مافوق صوت موفق Northrop F-5 (برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ طراحی شد) بود. نورثروپ در دهه ۱۹۷۰ سه نمونه اولیه از این جنگنده ساخت که از سیستم های آویونیک مدرن، یک رادار منعطف برخوردار بوده و جت های جنگنده بسیار تواناتری با قابلیت های هوا به هوای فراتر از برد بصری بود. تایگرشارک را جنگنده رقیبی برای هواپیمای جدید F-16 Fighting Falcon در آن دوران می دانستند (اگرچه بسیار ارزان تر بود). برخی اف-۲۰ را بهترین جت جنگنده آمریکایی می دانند که هرگز ساخته نشده است.

نورثروپ امیدوار بود که F-20 Tigershark در بازار صادرات موفق باشد (مانند F-5). این بدان خاطر بود که ایالات متحده برای مدتی صادرات جنگنده های خط مقدم را فقط به متحدان قابل اعتماد محدود کرده بود (از ترس اینکه فناوری شان به دست شوروی بیفتد). با این حال، ایالات متحده مجوز صادرات F-16 را صادر کرد و F-20 به زودی از رقابت خارج شد (در حالی که کشورهایی مانند پاکستان و ونزوئلا F-16 را انتخاب کردند). سرانجام، نورثروپ این پروژه را در سال ۱۹۸۶ به طور کلی رها کرد. اف-۵های نورثروپ همچنان در بسیاری از نیروهای هوایی جهان در خدمت هستند و گاهی اوقات تنها هواپیمای جنگی موجود در ناوگان هوایی این کشورها هستند. نیروی هوایی ایالات متحده به استفاده از صدها فروند از آنها به عنوان نوع پیشرفته آموزشی T-38 Talon ادامه می دهد (اینها به زودی با جت آموزشی جدید T-7A Red Hawk ساخت مشترک بوئینگ و ساب جایگزین خواهند شد).

۶- Rockwell XFV-12 VTOL

پروژه XFV-12 VTOL در سال ۱۹۸۱ رها شد

طراحی شده براینیروی دریایی ایالات متحدهنوعجنگنده با قابلیت برخاست و فرود عمودیسرنوشتلغو شد

یک نمونه اولیه دیگر از جت جنگنده ای رها شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده، یک هواپیمای با قابلیت برخاست و فرود عمودی (VTOL) به نام XFV-12 ساخت Rockwell بود. این هواپیما نشان دهنده تلاشی برای ترکیب قابلیت های F-4 Phantom II (مانند سرعت ۲ ماخ و توانایی حمل موشک های AIM-7 Sparrow) با هواپیمای دارای قابلیت VTOL بود. قصد این جنگنده این بود که از یک ناو هواپیمابر کوچک مفهومی به نام کشتی کنترل دریایی (Sea Control Ship)، که در آن زمان نیروی دریایی قصد ساختش را داشت، عملیات انجام دهد.

با این حال، این نسخه اولیه قادر به نشان دادن یک برخاست عمودی باکیفیت و برآورده کردن سایر الزامات عملکردی نبود. در نهایت، جت Harrier به هواپیمای دریایی V/STOL نیروی دریایی ایالات متحده و متحدانش تبدیل شد. نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا این جنگنده را در جریان درگیری های فالکلند در سال ۱۹۸۲ به شهرت رساند (اگرچه انگلیسی ها آن را در سال ۲۰۱۰ بازنشسته کردند). تفنگداران دریایی ایالات متحده قرار است آخرین هریر خود را در سال ۲۰۲۶ بازنشسته کنند، در حالی که F-35B را جایگزین این جنگنده های ناونشین خواهد کرد.

۷- Convair Model 200

پروزه Convair Model 200 در سال ۱۹۷۳ رها شد

طراحی شده براینیروی دریایی ایالات متحدهنوعجت جنگنده با قابلیت برخاست و فرود متداول و عمودیسرنوشتلغو شد

Convair Model 200 یک طراحی کمتر شناخته شده برای یک جنگنده مافوق صوت برخاست و فرود عمودی (VTOL) است که در سال ۱۹۷۳ به منظور برآورده کردن الزامات نیروی دریایی برای مفهوم Sea Control Ship (این جنگنده با طراح کنسل شده Rockwell XFV-12 رقابت می‌کرد) طراحی شد. همچنین Convair قصد داشت نسخه‌هایی را برای برخاست معمول با کمک منجنیق و فرود با استفاده از ابزارهای گیرنده توسعه دهد.

در حالی که Convair Model 200 هرگز ساخته نشد، میراث آن همچنان پابرجاست. طراحی نازل چرخان این هواپیما زمینه ساز طراحی F135-PW-600 بود که در F-35B ساخت لاکهید مارتین دیده می شود. این یکی از دلایلی بود که لاکهید برای ساخت F-35 با بوئینگ رقابت کرد و آن را شکست داد. نمونه اولیه لاکهید قابلیت های بسیار بهتری در زمینه برخاستن کوتاه و فرود عمودی (STOVL) را نشان داد، در حالی که بوئینگ تا حد زیادی از طرح قدیمی Harrier استفاده کرده بود.

منبع خبر