به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ساعت پنج و ۴۵ دقیقه‌ی سحرگاه چهارشنبه ۲۷ دی ۱۳۳۴ چهار تن از رهبران فداییان اسلام (سید مجتبی نواب‌صفوی، خلیل طهماسبی، مظفرعلی ذوالقدر و سید محمود واحدی) به جرم ترور احمد کسروی، هژیر، حاجعلی رزم‌آرا و سوءقصد به جان حسین علاء تیرباران شدند.
نواب‌صفوی و سه تن دیگر در آخرین روز زندگی‌شان یعنی سه‌شنبه ۲۶ دی‌ماه ۱۳۳۴ تقاضای فرجام‌خواهی کردند که تقاضای‌شان رد شد. نواب‌صفوی و واحدی حتی به همان نیز بسنده نکردند و عریضه‌ای برای شاه نوشتند که البته آن نیز افاقه نکرد. «دو نفر ضمن عریضه‌ای که به پیشگاه همایونی نگاشته‌اند در تایید مطالبی که ضمن تحقیقات در محضر بازپرس دادستانی ارتش اعتراف کرده و همچنین مطالبی که در دادگاه اقرار کرده‌اند مطالب دیگری نوشتند و حقایقی را مجددا افشا کردند و تصریح نمودند که چه کسانی به آن‌ها در قتل رزم‌آرا دستور داده بودند و محرک آن‌ها در قتل رزم‌آرا دستور داده بودند و محرک آن‌ها در قتل رزم‌آرا چه کسانی بوده‌اند.» (اطلاعات، چهارشنبه ۲۷ دی ۱۳۳۴)
براساس گزارش اطلاعات محکومان حتی پای چوبه‌ی دار نیز با صدای بلند محرکین خود را نفرین می‌کرده‌اند و «ناسزا می‌گفتند مخصوصا نام یک نفر را مرتبا تکرار می‌کردند.» (اطلاعات، چهارشنبه ۲۷ دی ۱۳۳۴)
بنا بر گزارش اطلاعات مورخ پنجشنبه ۲۸ دی ۱۳۳۴، سران فداییان «در ضمن بازجویی‌های چند روز اخیر از نواب‌صفوی و خلیل طهماسبی آن دو نفر چندین بار آقای سید ابوالقاسم کاشانی را محرک اصلی خود در قتل رزم‌آرا معرفی کرده بودند و حتی… هنگامی که خلیل را به چوبه‌ی اعدام می‌بستند وی چند مرتبه شعارهایی علیه آیت‌الله کاشانی داده و مشارالیه را نفرین کرده بود. گفته می‌شود نواب‌صفوی نیز در موقعی که می‌خواست وصیت‌نامه خود را بنویسد به مامورین گفته بود: حالا که من می‌میرم ولی وظیفه‌ی شرعی به من حکم می‌کند که بار دیگر بگویم در جلسه‌ای که با حضور ۲۵ نفر از سران و متنفذین وقت تشیکل شد، اولین کسی که خطاب به من و سایرین گفت خون رزم‌آرا حلال است و باید او را معدوم کرد، آیت‌الله کاشانی بود.»
۲۵۹
