به عنوان یکی از اولین ستاره های بزرگ سینما که در دهه ۱۹۷۰ ظاهر شد، جین هکمن مظهر هالیوود جدید بود. او بازیگری با انرژی شدید، ابهت و ژستی مردانه بود که کمتر کسی می توانست با آن رقابت کند، و برای انواع شخصیت های ضدقهرمانی و اخلاقاً خاکستری که انقلاب آن دهه هالیوود را تعریف می کردند، کاملاً مناسب بود. او در نقش برنده جایزه اسکار خود به عنوان یک پلیس خشن و شرور در حال انجام ماموریتی مهم در ارتباط فرانسوی، سطحی دلهره آور از آدرنالین و عطش عدالت را به نمایش می گذارد: روشی که در صحنه نمادین تعقیب و گریز با ماشین در فیلم، دندان هایش را به هم فشار می دهد، این سکانس را از جایگاه سکانسی خیلی خوب به خارق العاده ارتقاء می بخشد. در دست یک بازیگر دیگر، این نقش می‌توانست یکنواخت باشد، اما هکمن آن را به نقشی ماندگار تبدیل کرد.
اما چیزی که هکمن به عنوان یک بازیگر بزرگ، در آستین داشت، فقط استعدادِ بازی در نقش مردان از دست رفته از نظر اخلاقی و نفرت انگیز نبود – اگرچه مشهورترین نقش‌های او در طول دوران حرفه‌ای‌اش در آن کهن الگوی گسترده قرار می‌گیرد. هکمن به دلیل طیف شخصیتی بی‌نظیرش، توانایی‌اش در بازی های بی سروصدا و به آشوب کشیدن صحنه، بازی در نقش افراد جنتلمن یا شرور، بازیگر بزرگی بود. هر زمان که او روی پرده نمایش بود، برایتان تضمین شده بود که بازی متفاوتی نسبت به هر آنچه که قبلاً ارائه کرده بود، را خواهید دید.
جین هکمن که در سال ۱۹۳۰ در سن برناردینو، کالیفرنیا به دنیا آمد، در دهه ۵۰ پس از ترک دبیرستان و خدمت به مدت چهار سال در تفنگداران دریایی ایالات متحده، به بازیگری روی آورد. در حالی که در نقش های کوچک در تلویزیون و روی صحنه تئاتر کار می کرد، اولین حضور خود در یک فیلم سینمایی را در درام لیلیت در سال ۱۹۶۴ تجربه کرد. این پروژه در نهایت باعث شد تا او دوباره با ستاره فیلم، وارن بیتی، در درام جنایی انقلابی بانی و کلاید در سال ۱۹۶۷ همکاری کند. هکمن که برای بازی اش در این فیلم توجهات زیادی را به خود جلب کرد، نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اسکار را دریافت کرد و دومین نامزدی اش را برای فیلم هرگز برای پدرم آواز نخواندم در سال ۱۹۷۰ بدست آورد. ارتباط فرانسوی اولین نقش اصلی واقعی جین هکمن بود، و تقریباً نزدیک بود این نقش را از دست بدهد: کارگردان فیلم، ویلیام فریدکین تمایلی به انتخاب او نداشت، زیرا قبل از دادن این نقش به هکمن، چندین ستاره دیگر را در نظر داشت. اما این نقش، جین هکمن را تبدیل به یک ستاره کرد و او تا پایان دوران حرفه ای اش در این جایگاه ستارگی باقی ماند.
در طول ۲۰ سال بعد، جین هکمن به عنوان یک بازیگر، روند ماجراجویانه ای را در سینما تجربه کرد، نقش‌های چالش‌برانگیز مختلفی را با برخی از بهترین کارگردانان تاریخ انتخاب نمود. او در ژانر نئو نوآر، از جمله کالت کلاسیک حرکت شب (یا حرکات شبانه) به اوج اعتبار رسید. در فیلم مکالمه ساخت فرانسیس فورد کاپولا، هکمن یکی از چالش برانگیزترین و پیچیده ترین بازی های تمام دوران خود را داشت. وی یک اسکار دیگر برای نقش منفی درخشانش در فیلم وسترن تاریک نابخشوده ساخته کلینت ایستوود دریافت کرد. و توانست از طریق فیلم‌هایی در ژانر فاجعه مانند ماجرای پوزیدون (یا جهنم زیر و رو) و به‌عنوان یک ابرشرور کمیک در مجموعه فیلم‌های سوپرمن به یک ستاره محبوب واقعی تبدیل شود. هکمن در نهایت در اوایل دهه ۲۰۰۰ از بازیگری بازنشسته شد، با بیش از ۱۰۰ عنوان فیلم در کارنامه بازیگری اش و میراث قوی به عنوان یکی از بازیگران بزرگ نسل خود.
به افتخار زندگی جین هکمن پس از خبر مرگ غم انگیز او – همراه با مرگ همسر دومش، پیانیست بتسی آراکاوا – روزیاتو فیلم‌شناسی گسترده این ستاره را بررسی کرده است تا فیلم‌هایی را بیابد که به بهترین وجه طیف بی مانند و رام نشدنی نقش های این بازیگر را نمایندگی کنند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۵ فیلم برتر کارنامه هنری جین هکمن آشنا کنیم.
بهترین فیلم های جین هکمن
۱۵- Mississippi Burning (۱۹۸۸)
۱۴- Crimson Tide (۱۹۹۵)
۱۳- The Quick and the Dead (۱۹۹۵)
۱۲- Bonnie and Clyde (۱۹۶۷)
۱۱- Superman (۱۹۷۸)
۱۰- The Poseidon Adventure (۱۹۷۲)
۹- Young Frankenstein (۱۹۷۴)
۸- Scarecrow (۱۹۷۳)
۷- Night Moves (۱۹۷۵)
۶- The French Connection (۱۹۷۱)
۵- Hoosiers (۱۹۸۶)
۴- No Way Out (۱۹۸۷)
۳- Unforgiven (۱۹۹۲)
۲- The Conversation (۱۹۷۴)
۱- The Royal Tenenbaums (۲۰۰۱)
۱۵- Mississippi Burning (۱۹۸۸)
می‌سی‌سی‌پی می سوزد یک فیلم جنایی/درام بسیار پرتنش و پر جنب و جوش است و در دورانی پرآشوب در دهه ۱۹۶۰ روایت می شود. این فیلم داستان دو مامور اف‌بی‌آی – با بازی جین هکمن و ویلم دفو – را دنبال می‌کند که برای تحقیق درباره یک سری قتل‌ها در یک شهر جنوبی که به دلیل تنش‌های نژادی و اجرای قانون جداسازی جنسیتی، جوی دائماً متشنج دارد، به آنجا می روند.
این فیلم کار فوق العاده ای در ایجاد یک فضای پرتنش و طاقت فرسا انجام می دهد و یکی از آن فیلم های به طور خاص تکان دهنده است که در آن می توانید به شکلی واقعی احساس شخصیت ها را حس کنید. این فیلم در کل پرتنش و واقع گرایانه است، با یک روایت اقناع کننده که به خوبی پیش می رود و دو بازی عالی در نقش های اصلی، به لطف هکمن و دفو، که کیفیت آن را تقویت می کند.
۱۴- Crimson Tide (۱۹۹۵)
جزر و مد زرشکی (یا جزر و مد سرخ) اغلب به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تونی اسکات شناخته می‌شود، و این یکی از دو فیلمی بود که او با حضور جین هکمن ساخت (و یکی از فیلم‌های متعددی که با دنزل واشنگتن ساخت). این یک فیلم تریلر مملو از پارانویا است که در داخل یک زیردریایی روایت شده و روی یک افسر جوان متمرکز است که شورشی را رهبری می‌کند تا از شلیک زودهنگام موشک‌های هسته‌ای توسط کاپیتان زیردریایی جلوگیری کند.
واشنگتن نقش این افسر و هکمن نقش کاپیتان را بازی می کند، در حالی که این نقش یکی از قوی ترین و ترسناک ترین بازی های هکمن در دوران حرفه ایش است، کارنامه ای که مملو از نقش های اینچنینی بود. در مورد کیفیت خود فیلم، جزر و مد سرخ به خوبی در فضای بسته و محصورش تنش ایجاد می‌کند و روایتی را به نمایش می‌گذارد که به یک اندازه جذاب و نگران‌کننده است، به‌ویژه با توجه به ترس‌های دنیای واقعی در مورد سلاح‌های هسته‌ای.
۱۳- The Quick and the Dead (۱۹۹۵)
سام ریمی، جایی بین کارگردانی سه گانه مردگان شیطانی و سه گانه مرد عنکبوتی، The Quick and the Dead را نیز ساخت که یکی از بهترین وسترن های دهه خود است. این فیلم وسترن در مورد شهری است که یک تورنمنت با تم سریع ترین شلیک برگزار می کند، و در عین حال یک تورنمنت خطرناک است، زیرا هر کسی که ببازد در عمل کشته می شود.
فیلم سریع و مرده فهرست بازیگران فوق العاده ای دارد که علاوه بر هکمن، شارون استون، راسل کرو و لئوناردو دی کاپریو جوان را نیز شامل می شود. شخصیت شرور هکمن در اینجا یکی از سردترین و نفرت انگیزترین شخصیت‌هایی است که او تا به حال بازی کرده است، یک شخصیتی فوق العاده که از عشق به نفرت می رسد که کمک می‌کند داستان نسبتاً ساده فیلم به جایگاهی برسد که ارزش توجه به آن را داشته باشد.
۱۲- Bonnie and Clyde (۱۹۶۷)
سال ۱۹۶۷ سال مهمی برای هالیوود بود و بانی و کلاید یکی از شاخص ترین فیلم های آمریکایی بود که در طول این سال اکران شد. وقتی صحبت از نمایش خشونت و ابا نداشتن از داشتن قهرمانان جنایتکار که به طور شگفت‌انگیزی دوست‌داشتنی بودند، به میان می آمد، هیچ فیلمی تا آن زمان به پای بانی و کلاید نمی رسید، در حالی که این فیلم به جای شخصیت‌های شرور، این دو را در قالب ضدقهرمان‌هایی قابل همذات پنداری به مخاطب نشان می داد.
وارن بیتی و فی داناوی ستاره‌های اصلی فیلم هستند، اما هکمن نقش مکمل فوق‌العاده‌ای در نقش برادر بزرگ‌تر کلاید، باک، دارد، و این بازی اولین نامزدی اسکارِ هکمن را نیز به همراه داشت. فیلم‌های جنایی کلاسیک از بانی و کلاید نمادین‌تر یا از نظر تاریخی مهم‌تر نیستند، زیرا سبک بی مانند و فیلم‌سازی رادیکال آن تضمین می‌کند که فیلم امروزه نیز همچنان ارزش تماشا داشته باشد.
۱۱- Superman (۱۹۷۸)
سوپرمن اورجینال بدون شک هنوز بهترین فیلمی است که تا به حال این ابرقهرمان نمادین را به تصویر کشیده است. این یک فیلم ابرقهرمانی خالص و باکیفیت است، جایی که شخصیت اصلی به جای اینکه بیشتر با مردم مبارزه کند، آن ها را نجات می دهد. دنباله این فیلم در سال ۱۹۸۰ نیز فیلم خوبی بود، اما فیلم های سوپرمن (و فیلم سوپرگرل در سال ۱۹۸۴) که به دنبال آن ساخته شدند، به همان اندازه خوب نبودند.
کریستوفر ریو در نقش اصلی فیلم عالی است، اگرچه موقعیت او به عنوان یک بازیگر تازه وارد به این معنی بود که او به طور ناعادلانه ای کمتر از مارلون براندو (که نقش نسبتاً کوچکی در فیلم داشت) و جین هکمن (که شخصیت منفی اصلی است) دستمزد دریافت کرد. با این حال، نمی‌توانید انکار کنید که هکمن در اینجا یک شرور فوق‌العاده است، و محبوبیت و جایگاه کلی فیلم به عنوان یک فیلم کلاسیک نیز آن را به یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار هکمن تبدیل کرده است.
۱۰- The Poseidon Adventure (۱۹۷۲)
جین هکمن اولین اسکار خود را در سال ۱۹۷۱ بدست آورد، و سپس در سال ۱۹۷۲ نقش اصلی را در یکی از بزرگترین فیلم های بلاک باستری که در کارنامه هنری اش دیده می شود، دریافت کرد. آن فیلم The Poseidon Adventure بود که یک فیلم با تم فاجعه در مقیاس بزرگ و حتی حماسی درباره یک کشتی اقیانوس پیماست که واژگون می شود و همه سرنشینان را در یک مبارزه نومیدانه برای بقا فرو می برد، جایی که شکست در فرار منجر به مرگ تقریباً حتمی سرنشینان می شود.
فیلم جهنم زیر و رو (ماجرای پوزیدون) محصول زمانه خود است، زیرا این نوع از فیلم‌های بزرگ با موضوع فجایع طبیغی با تعداد زیادی شخصیت – و ستاره‌های برجسته ای که نقش آنها را بازی می‌کردند – در دهه ۱۹۷۰ بسیار بزرگ بودند، اما بعد از این دهه دیگر چنین نبود. با این حال، ماجرای پوزیدون مطمئناً یکی از بهترین های این ژانر است، با سکانس های جذابی که به خوبی تا به امروز کیفیت خود را حفظ کرده اند، و بازی محوری هکمن که لنگر و تکیه گاه فیلم است.
۹- Young Frankenstein (۱۹۷۴)
این فیلم به سری رسمی فیلم های فرانکنشتاین تعلق ندارد، زیرا یک هجو خاص از مل بروکس است، اما فرانکنشتاین جوان همچنان یک فیلم کلاسیک است. این فیلم داستان نوه دکتر فرانکنشتاین را دنبال می کند که قلعه این دانشمند را به ارث برده و در نهایت راه پدربزرگش را دنبال می‌کند، و در نهایت نتایج این اقدام او بیشتر کمدی است تا هولناک.
نقش جین هکمن در این فیلم اساساً فقط یک حضور کوتاه است، جایی که او نقش مرد نابینایی به نام هارولد را بازی می‌کند که وقتی هیولا در حومه شهر پرسه می‌زند، فرانکنشتاین برای مدت کوتاهی با او دیدار می کند. با این حال، دیدن بازی هکمن در یک فیلم کمدی واضح و احمقانه بسیار سرگرم کننده است، و اگرچه او زیاد در این داستان حضور ندارد، اما این واقعیت که فرانکنشتاین جوان چنین فیلم کلاسیکی است، همچنان به این معنی خواهد بود که این یکی از بهترین فیلم هایی به شمار می رود که هکمن در آن بازی کرده است.
۸- Scarecrow (۱۹۷۳)
دو بازیگر اصلی فیلم Scarecrow به تنهایی ارزش و جایگاه این فیلم را ارتقا می دهد، زیرا این فیلمی است که هم جین هکمن و هم آل پاچینو در آن بازی می کنند. این فیلم در مورد دو مرد آواره است که هر دو هدف چندانی در زندگی ندارند، و فیلم اطراف آنها نیز به همان اندازه فاقد یک روایت سرراست بوده، و در عوض نشان می دهد که این دو مرد چگونه وقت خود را می گذرانند.
طبیعتاً آن ها رویاهای بزرگتری دارند که می خواهند به آنها برسند، اما تاریکی دنیایی که در آن زندگی می کنند، در نهایت ماجراهای دیگری را برایشان رقم می زند. مترسک یک فیلم غم انگیز و با روایت کند است، اما اثری از خود بر روان مخاطب و تاریخ سینما بر جای می‌گذارد، و این که دو تن از بهترین بازیگران تمام دوران، در نقش های اصلی فیلم بازی می کنند، کمک زیادی به جایگاه و اعتبار این فیلم می کند.
۷- Night Moves (۱۹۷۵)
جین هکمن در فیلم نئو نوآر Night Moves نقش یک کارآگاه خصوصی را بازی می کند و در مجموع این یکی از دست کم گرفته شده ترین فیلم های ژانر خود در دهه ۱۹۷۰ است. شخصیت هکمن در ابتدا فکر می‌کند که وظیفه‌اش ساده است – یافتن یک دختر گمشده – اما همانطور که همیشه در فیلم‌هایی مانند حرکات شبانه (یا حرکت شب) اتفاق می‌افتد، چیزی که او کشف می‌کند هر چیزی هست بجز ساده.
مطمئناً این یکی فیلمی بد عنق و غیرقابل پیش بینی است، و اگرچه گاهی اوقات مانند یک روایت آرام سوز به نظر می رسد، اما تماشای آن هرگز کسل کننده نیست. خیلی ساده است که این فیلم را به طرفداران جین هکمن و کسانی توصیه کنید که به این نوع فیلم‌های جنایی با سرعت روایت ثابت – و اغلب تیره و تار- علاقه دارند که در دهه ۱۹۷۰ در سینمای آمریکا محبوب بودند.
۶- The French Connection (۱۹۷۱)
کمی بیش از ۲۰ سال قبل از Unforgiven، جین هکمن اولین اسکار خود را بدست آورد و این جایزه را به خاطر یک فیلم اکشن/جنایی انجام داد که خود آن نیز برنده اسکار بهترین فیلم شد. آن فیلم ارتباط فرانسوی است، و بدون شک یکی از بهترین‌های این ژانر، فیلمی که تلاش یک کارآگاه بخش مبارزه با مواد مخدر مصمم و پیگیر را دنبال می‌کند که برای ناکام گذاشتن یک عملیات قاچاق مواد مخدر در مقیاس بزرگ و دستگیری عاملان آن، دست به هر کاری می زند.
ارتباط فرانسوی فیلمی است که به بهترین بازی جین هکمن در نقش اول در کارنامه هنری او می بالد و در کنار نقش مکمل او در بانی و کلاید چند سال قبل تر، او را به یک ستاره هالیوود تبدیل کرد. علاوه بر اسطوره ای بودن شخصیت هکمن و بازی اش، ارتباط فرانسوی فیلمی با کارگردانی و مونتاژ بی نقص است که در تمام این سال‌های پس از اکرانش، همچنان هیجان‌انگیز بوده و یکی از بهترین سکانس‌های تعقیب و گریز با ماشین در تمام دوران‌ها را در خود جای داده است.
۵- Hoosiers (۱۹۸۶)
هوزیرها، یک درام ورزشی جذاب و دست کم گرفته شده ساخته دهه ۱۹۸۰ است، فیلمی که جین هکمن را در نقش مربی مصمم – و گاهی بحث برانگیز- یک تیم بسکتبال در شهری کوچک دارد. داستان فیلم در دهه ۱۹۵۰ اتفاق می‌افتد و از روایت های آشنای فیلم‌های ورزشی استفاده می‌کند تا داستان خود را در مورد اینکه چگونه این تیم تحت هدایت مربی اش با مشکل مواجه شده و در عین حال پیشرفت می کند.
این یک فیلم بسیار آرام و بی سروصداست، با فقدان زرق و برق یا اکشن انفجاری، که یکی از دلایل مهم دستکم گرفته شدن آن به شمار می آید. اما هوزیرها ارزش تماشا دارد، زیرا داستانی آشنا را به خوبی روایت می‌کند و بازی‌های فوق‌العاده‌ای دارد – البته یکی از این بازی های خوب متعلق به هکمن است، اما یک بازی به همان اندازه خوب از دنیس هوپر، بازیگر نامزد جایزه اسکار، نیز هست.
۴- No Way Out (۱۹۸۷)
در فیلم تریلر راه فراری نیست (یا راهی به بیرون نیست) ساخته سال ۱۹۸۷، کوین کاستنر در نقش یک ستوان نیروی دریایی که در موقعیتی بسیار پیچیده گرفتار شده، بازی می‌کند. او شروع به برقراری رابطه با زنی می کند که با شخصیت هکمن، وزیر دفاع کشور به نام دیوید برییس، نیز رابطه نامشروع دارد. برایس ارتباطات قوی دارد و وقتی که این دو مرد به هم می رسند، وزیر دفاع از این ارتباطات و قدرت خود برای کنار زدن رقیبش استفاده می کند.
گفتن بیشتر درباره تریلر پر پیچ و خمی مانند No Way Out اصلاً خوشایند نیست، و همه اینها به یک نوع پایان مضحک – اما همچنان به یاد ماندنی – ختم می شود. این روایت تا حد زیادی کار می کند و به طور کلی سرعت روایت فیلم مناسب است، و هکمن یک بار دیگر نشان می دهد که چقدر در ایفای نقش شخصیت هایی که به یک اندازه ترسناک و پست هستند، عالی است.
۳- Unforgiven (۱۹۹۲)
اول و بیشتر از هر چیزی، Unforgiven فیلم کلینت ایستوود است، و یکی از بهترین های فیلم های او، چه در حوزه بازیگری و چه کارگردانی. این بازیگر/فیلمساز افسانه ای در این وسترن تاریک و بی تعارف در مورد اخلاق و انتقام در غرب وحشی ایفای نقش کرده و کارگردان فیلم نیز هست، فیلمی که در کل یکی از موفق ترین فیلم های ایستوود بود که برنده چندین جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم نیز شد.
یکی دیگر از جوایز اسکار فیلم به جین هکمن – دومین اسکار او برای بازیگری – تعلق گرفت که نقش شخصیت منفی اصلی فیلم، کلانتر “بیل کوچولو” داگت را بازی می کند. بیل کوچولو یکی از ترسناک ترین شخصیت های شرور تمام دوران است، و هکمن با ساخت یک چنین شخصیت شیطان صفتی با سطحی ترسناک از واقع گرایی، و نه شرارتی کارتونی و غیرواقعی، یک معجزه بازیگری انجام داد. این یک نقش آفرینی به شدت بی نقص در یک فیلم به شدت بی نقص است که باعث می شود نابخشوده در بین ضروری ترین فیلم های هکمن برای تماشا قرار بگیرد.
۲- The Conversation (۱۹۷۴)
مکالمه، فیلم کمتر شناخته شده ای از فرانسیس فورد کاپولا است که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد، با توجه به رقابتی که با The Godfather: Part II داشت و تحت الشعاع این شاهکار مافیایی قرار گرفت. با این حال، مکالمه نباید نادیده گرفته شود، و در کل یک فیلم با ساخت فوق العاده باکیفیت و یک تریلر دست کم گرفته شده است، جایی که جین هکمن یکی از کنترل شده ترین و آرام ترین نقش های اصلی دوران حرفه ایش را بازی می کند.
مکالمه فیلمی است که تماماً در مورد نظارت و تجسس است، جایی که هکمن در نقش یک متخصص در این زمینه بازی می‌کند که از او خواسته می‌شود صحبت های یک زوج جوان را استراق سمع کند، اما بعد از اینکه رفته رفته متوجه می شود شاید جان این زوج در خطر باشد، خود را به طور فزاینده‌ای درگیر زندگی آنها می یابد. این یک فیلم بسیار ظریف و با روایت کند است، اما از ابتدا تا پایان پرتنش و با سرعت روایت ماهرانه که مطمئناً ارزشش را دارد که تا پایان آن را تماشا کرد و پایان باورنکردنی اش را ببینید.
۱- The Royal Tenenbaums (۲۰۰۱)
منصفانه است که The Royal Tenenbaums را یک کمدی بنامیم، به شرطی که این استثناء را لحاظ کنید که گاهی اوقات یک کمدی بسیار غم انگیز است. این یکی از اولین فیلم‌های بلند وس اندرسون بود و به طرز ماهرانه‌ای طنز عجیب و غریب و درام خانوادگی غم‌انگیز را در هم می آمیخت، فیلمی در مورد خانواده‌ای ناکارآمد که با بازگشت پدرسالار خود با بازی جین هکمن، بیش از پیش از هم می پاشد.
با توجه به اینکه دو فیلم قبلی او – Bottle Rocket و Rushmore – هر کدام فضا و وسعت محدودتری داشتند، این فیلم نشان دهنده شروع تلاش اندرسون برای کارگردانی فیلم تیمی ستاره از بازیگران بود. انتخاب هکمن به‌عنوان شخصیت نسبتاً اصلی داستان برای خانواده اشرافی تننبام بی اثر نبود، زیرا این یکی از جذاب‌ترین و پیچیده‌ترین نقش‌های او و بهترین فیلم اکران شده او در قرن بیست و یکم بود.
فیلم های Reds (۱۹۸۱)، The Firm (۱۹۹۳)، Superman II (۱۹۸۰)، A Bridge Too Far (۱۹۷۷)، Postcards from the Edge (۱۹۹۰)، The Birdcage (۱۹۹۶) و Heist (۲۰۰۱) نیز از دیگر فیلم های برتر کارنامه هنری جین هکمن هستند که می توانستند در این فهرست جایی داشته باشند.
