کنترل اشتهای زنان مبتلا به لیپیدما با کاهش مصرف کربوهیدرات
به گزارش تیکاگو به نقل ازسلامت نیوز
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،لیپیدما یک بیماری مزمن است که به طور عمده زنان را درگیر میکند و معمولاً با تجمع غیرطبیعی چربی در ناحیه تحتانی بدن، به ویژه در پاها و رانها، همراه است. این بیماری ممکن است با چاقی اشتباه گرفته شود، اما تفاوتهایی اساسی دارد. زنان مبتلا به لیپیدما در معرض نوسانات هورمونی قرار دارند و این بیماری در دورانهایی مانند بلوغ، بارداری و یائسگی تشدید میشود.
یکی از علائم شایع این بیماری، مشکلات مربوط به اشتها است. در حقیقت، زنان مبتلا به لیپیدما اغلب دچار خوردن احساسی (که به معنای خوردن بیش از حد به دلیل احساسات منفی است) و ولع غذایی میشوند. این رفتارها میتوانند منجر به مصرف غیرقابل کنترل غذاهای پرکالری شوند و در نتیجه مشکلات وزنی و چاقی را تشدید کنند.
تاثیر رژیمهای غذایی کمکربوهیدرات در کنترل اشتها
تحقیقات جدید نشان میدهد که رژیمهای غذایی کمکربوهیدرات ممکن است نسبت به رژیمهای کمچرب در کنترل اشتها و کاهش ولع غذایی در زنان مبتلا به لیپیدما مؤثرتر باشند. در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، دو گروه از زنان مبتلا به لیپیدما مورد بررسی قرار گرفتند: گروهی که رژیم غذایی کمکربوهیدرات مصرف میکردند و گروهی که رژیم غذایی کمچرب داشتند.
در این تحقیق، گروه کمکربوهیدرات به طور متوسط روزانه ۷۵ گرم کربوهیدرات مصرف میکردند، در حالی که گروه کمچرب روزانه ۱۸۰ گرم کربوهیدرات و ۲۷ گرم چربی میخوردند. نتایج این مطالعه نشان داد که در گروه کمکربوهیدرات، میل به خوردن غذاهای خوشطعم و جذاب که اغلب به دلیل نشانههای غذایی (مانند بوی غذا یا دیدن آن) ایجاد میشود، به طور قابلتوجهی کاهش پیدا کرد. اما این تغییرات در گروه رژیم کمچرب مشاهده نشد.
تأثیر رژیم کمکربوهیدرات بر رفتار غذایی و گرسنگی لذتجویانه
یکی از مولفههای اصلی که در این تحقیق بررسی شد، گرسنگی لذتجویانه بود. این نوع گرسنگی به طور عمده تحت تاثیر عوامل بیرونی مانند بوی غذا، دیدن غذاهای خوشطعم و لذت خوردن قرار دارد. نتایج نشان داد که رژیمهای غذایی کمکربوهیدرات در کاهش واکنش به این نشانهها و در نتیجه کاهش خوردن احساسی موثرتر از رژیمهای کمچرب عمل میکنند.
از طرفی، زنان گروه کمچرب بیشتر از زنان گروه کمکربوهیدرات تمایل به خوردن کنترلنشده و افزایش میل به مصرف غذا در مواقعی که احساسات منفی داشتند، داشتند. این نوع خوردن میتواند به پرخوری و افزایش وزن منجر شود.
مداخلات هورمونی و تأثیرات بیولوژیکی
محققان توضیح میدهند که رژیمهای کمکربوهیدرات میتوانند با کاهش ترشح هورمونهایی مانند گرلین و انسولین که بر سیستم پاداش مغز تأثیر میگذارند، منجر به کاهش ولع غذایی شوند. این تغییرات به افزایش حساسیت به انسولین و بهبود واکنش به سیگنالهای پاداش مغزی کمک میکند.
همچنین، رژیمهای کتوژنیک که نوعی رژیم پرچربی و کمکربوهیدرات هستند، میتوانند با افزایش انتقالدهنده عصبی گابا (گاما آمینوبوتیریک اسید)، موجب کاهش التهاب عصبی و بهبود ثبات عاطفی شوند. اگرچه این مطالعه به طور خاص به رژیم کتوژنیک نپرداخت، ولی این تغییرات زمینهای میتوانند توضیحدهنده نتایج مثبت رژیمهای کمکربوهیدرات در کنترل اشتها و رفتارهای غذایی باشند.
این تحقیق نشان داد که رژیمهای غذایی کمکربوهیدرات نسبت به رژیمهای کمچرب میتوانند در کاهش گرسنگی لذتجویانه و خوردن احساسی در زنان مبتلا به لیپیدما و چاقی مؤثرتر باشند. با توجه به اینکه لیپیدما با مشکلات زیادی مانند افزایش وزن و اختلالات هورمونی همراه است، این یافتهها میتواند به عنوان راهکارهای درمانی مؤثر در مدیریت این بیماری مطرح شود.
این تحقیق همچنین بر لزوم توجه به تغذیه مناسب و مدیریت رفتار غذایی به عنوان بخشی از درمان لیپیدما تأکید میکند. متخصصان تغذیه میتوانند بر اساس این یافتهها، برنامههای رژیمی متناسب با نیازهای زنان مبتلا به این بیماری را تدوین کنند تا کیفیت زندگی و سلامت بیماران بهبود یابد.
