به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:
عرض می کند:الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمی بینم! به او گفته می شود: پروردگار تو نه خطامی کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگری را می آورند و کارنامه اش را به او می دهند. در آن طاعت بسیاری را مشاهده می‌کند.
عرض می کند: الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته می شود: فلانی از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم. براساس این حدیث یعنی انتقال همه ثواب ها و کسب امتیاز برای فرد غیبت شده است.
ندیدن حسنات یعنی نابودی همه اعمال نیک که درپرونده اعمال ثبت می شود. زیرا انسان با تعجب می بیند چیزی درنامه عمل او نیست. زیرا غیبت کننده دو حق بر عهده اش قرار می گیرد. به تعبیر دیگر دو حق را زیر پا می گذارد. هم حق خدا را به دلیل گناه غیبت و پیروی از شیطان و هم حق مردم را به دلیل آن که آبروی افراد را می برد.
اما اگر شخص غیبت شده غیبت کننده را ببخشد وحلال کند، یاغیبت کننده استغفارکنند در این صورت چون مطابق با وظیفه کرده مورد عفو الهی قرار می گیرد، ان شاء الله بخشیده خواهد شد . البته حسناتی که از ناحیه دیگری به انسان می رسد با حسناتی که از طرف خدا به دلیل عفو وبخشش به انسان اعطا می شود، از نظر مقدار وارزش قابل قیاس نیست. هرگونه کسب پاداش یا انتقال ثواب یا بخشی از آنها مربوط به لطف و کرامت خداوند مهربان است. درروایات به مقدار و شیوه آن اشاره نشده است. البته اگر توبه واستغفار حقیقی باشد خداوند در پرونده انسان تجدید نظر وتفضل می فرماید.