به تازگی مطالعه‌ای توسط دانشمندان ناسا نشان داده که معمولاً خستگی زنان کمتر از واقعیت برآورد می‌شود، در حالی که خستگی مردان بیش از حد تخمین زده می‌شود.
دانشمندان این موضوع را به این دلیل می‌دانند که زنان حتی در زمان خستگی هم تلاش بیشتری برای اجتماعی بودن دارند.
از سوی دیگر، مردان بیشتر خسته به نظر می‌رسند؛ زیرا در مکالمات و برخوردهای اجتماعی توجه کمتری از خود نشان می‌دهند.
محققان معتقدند که شناخت این تفاوت‌ها برای نظارت بر وضعیت فضانوردان در فضا بسیار مهم است.
بیش از نیمی از حوادث فضایی و هوایی به دلیل خستگی اتفاق می‌افتد، بنابراین ارزیابی دقیق خستگی می‌تواند جان افراد را نجات دهد.
دکتر مورگان استوسیک از مرکز فضایی جانسون ناسا در این باره توضیح داده که معمولاً خستگی زنان کمتر از آنچه که خودشان گزارش می‌دهند و خستگی مردان بیش از آنچه که خودشان بیان می‌کنند، برآورد می‌شود.
در مأموریت‌های فضایی، فضانوردان روزهای طولانی و پراسترسی را می‌گذرانند که باعث می‌شود مدیریت خستگی تبدیل به یک چالش همیشگی برای سازمان‌هایی مانند ناسا شود.
دکتر استوسیک قصد داشت روشی برای تخمین خستگی بر اساس نشانه‌های غیرکلامی مانند زبان بدن توسعه دهد. در این تست، داوطلبان در یک گفتگوی پنج‌دقیقه‌ای شرکت و سپس میزان خستگی خود را ارزیابی کردند. خستگی آنها از صفر (کاملاً سرحال) تا ۱۰ (بسیار خسته) درجه‌بندی شد.
سپس گروهی دیگر، این ویدیوها را با صدای قطع‌شده تماشا و خستگی هر یک از شرکت‌کنندگان را ارزیابی کردند. در این آزمایش ارتباطی بین نشانه‌های غیرکلامی و خستگی گزارش‌شده یافت نشد، اما محققان شاهد تفاوت‌های قابل توجهی بین زنان و مردان بودند.
اگرچه زنان خستگی بیشتری را گزارش می‌کردند، مشاهده‌گران به طور متوسط خستگی آنها را کمتر برآورد می‌کردند؛ در حالی که خستگی مردان بیشتر از واقعیت تخمین زده می‌شد.
دکتر استوسیک این موضوع را به میزان تلاش زنان و مردان برای اجتماعی بودن در زمان خستگی مرتبط می‌داند.
محققان با تحلیل زبان بدن دریافتند که به نظر می‌رسد زنان بیشتر توجه بیشتری در مکالمه دارند، مانند برقراری تماس چشمی مستقیم و ممکن است که مشاهده‌گران این رفتارها را به اشتباه به عنوان نشانه‌های هوشیاری تفسیر کرده باشند.
این نتایج با تحقیقات دیگری که نشان می‌دهند به ناراحتی زنان توجه کمتری می‌شود، همخوانی دارد.
در مطالعه‌ای دیگر نیز میزان درد در زنان کمتر از واقعیت برآورد شد، در حالی که میزان درد مردان بیشتر از واقعیت تخمین زده شد.
سایر مطالعات هم نشان داده‌اند که درد زنان اغلب جدی گرفته نمی‌شود؛ حتی در محیط‌های پزشکی.
تحقیقات نشان داده‌اند که انتظار بیانگر بودن بیشتر زنان باعث می‌شود که علائم آشکار آسیب در آنها کمتر جدی گرفته شود.
همچنین، مطالعات نشان داده‌اند که بیماران زن کمتر احتمال دارد که درمان مناسب دریافت کنند، زیرا به‌عنوان «هیستریک و اغراق‌آمیز» شناخته می‌شوند.
تحلیل‌های بیشتر نشان داده‌اند که بیماران زن کمتر احتمال دارد که داروهای ضد درد دریافت کنند و بیشتر احتمال دارد که علائم آنها نادیده گرفته شود، در حالی که بیشتر احتمال دارد برای مردان داروهای مسکن یا ضدافسردگی و انجام آزمایش تجویز شود.
