27 ژانویه روز یادبود هولوکاست است ؛ اگرچه ده ها فیلم با موضوع هولوکاست ساخته شده است اما فیلم منطقه دلخواه روایتی متفاوت از آن دوره را به تصویر می کشد که به آن می پردازیم.
در یکی از خانه‌های نزدیک به آشویتس، جایی که دیوارهایش به‌طور مستقیم به مرزهای اردوگاه متصل می‌شد، خانواده فرمانده رودولف هس زندگی می‌کردند. این خانه که در ظاهر یک زندگی معمولی و آرام را برای خانواده فراهم کرده بود، مکانی برای بازی کودکان، جشن‌های خانوادگی و زندگی روزمره‌ای بود که ظاهراً هیچ‌چیزی از حقیقت هولناک آن‌سوی دیوارهایش در آن دیده نمی‌شد.
زندگی پشت دیوارها
در این خانه، هدویک هس، همسر رودولف، به گل‌های باغش می‌بالید. او باغی پر از گل‌های رز و کوکب داشت که با دقت و عشق مراقبت می‌شد. خانواده هس، همراه با پنج فرزندشان، در این محیط به تفریحات خود می‌پرداختند. از پیک‌نیک‌های آرام کنار رودخانه گرفته تا لحظات شاد کودکان در حیاط خانه، همه‌چیز به‌ظاهر کامل و عادی بود. اما دیوارهای این خانه، خط باریک بین زندگی و مرگ را شکل می‌دادند.
رودولف هس، فرمانده اردوگاه، هر روز از خانه به محل کارش می‌رفت، اما کار او چیزی فراتر از یک شغل عادی بود. او یکی از معماران اصلی سیستمی بود که در تاریخ به‌عنوان نماد خشونت و نابودی شناخته شده است. در همین حال، در خانه، همسرش هدویگ، از اموال ارزشمند قربانیان استفاده می‌کرد و به زندگی راحتی که از این وضعیت به دست آمده بود، می‌بالید.
تصویری از بی‌تفاوتی
فرزندان این خانواده در کنار باغ بازی می‌کردند و حتی گاه بازی‌هایشان تحت تأثیر دنیای پشت دیوارها بود. پسر بزرگ‌تر، برادر کوچک‌ترش را در گلخانه‌ای حبس می‌کرد و با صدای “هیس” او را می‌ترساند. صدای این هیس، یادآور گازهایی بود که در فاصله‌ای کوتاه‌تر از دیوارهای این خانه استفاده می‌شد.
اما مادربزرگ تحمل شنیدن صدای فریادها را نداشت، او صبح زود چمدانش را جمع کرد و از خانه دخترش رفت. خدمتکار هم هر شب برای نشنیدن این صداها تا خرخره درگیر الکل می شد. هیچ یک از این ها به اندازه خانم هس وابسته به این خانه نبودند.
این خانه ویلایی شبیه به جزیره ای رویایی وسط دریایی از گدازه های آتش بود، آتشی که رفته رفته این جزیره بهشتی دروغین را در هم کوفت و سرنشینانش را از دور خارج کرد.
خانه‌ای که اکنون روایتی متفاوت دارد
این خانه که زمانی نمادی از زندگی معمولی یک خانواده بود، امروز به مکانی تبدیل شده که داستان دیگری روایت می‌کند. اکنون، در این مکان قرار است مرکزی برای پژوهش درباره نفرت، افراط‌گرایی و آموزش درباره گذشته ایجاد شود. هدف این مرکز، یادآوری این حقیقت است که چگونه بی‌تفاوتی و نادیده گرفتن می‌تواند به فجایع بزرگ منجر شود.
27 ژانویه: روزی برای یادآوری
در روز 27 ژانویه، جهان به یاد کسانی می‌افتد که قربانی سیستم‌های نفرت‌پراکنی شدند. این روز نه فقط برای بازخوانی تاریخ، بلکه برای تأکید بر اهمیت همبستگی انسانی و مقابله با افراط‌گرایی گرامی داشته می‌شود. خانه هس، با تمام گذشته تاریکش، اکنون نمادی از مقاومت در برابر فراموشی و تلاش برای ایجاد آینده‌ای روشن‌تر است. حداقل ۱٫۳ میلیون نفر بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به اردوگاه آشویتس فرستاده شدند و حداقل ۱٫۱ میلیون نفر در آنجا جان باختند.
فیلم منطقه دلخواه
فیلم «منطقه دلخواه» به کارگردانی جاناتان گلیزر، به شیوه‌ای هنرمندانه و هولناک، زندگی این خانواده را به تصویر می‌کشد. صدای سکوت‌های سنگین، موسیقی متن تأثیرگذار و جزئیات بی‌رحمانه زندگی روزمره، همه و همه این سؤال را مطرح می‌کنند: چگونه می‌توان در سایه یک فاجعه چنین بی‌تفاوت زندگی کرد؟
این فیلم یادآوری است از مرز باریکی که بین انسانیت و بی‌رحمی وجود دارد و به ما نشان می‌دهد چگونه زندگی در سایه نفرت، حتی برای بی‌گناهان، به شکلی دردناک تأثیر می‌گذارد.
منبع: راهنماتو
