به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، از مرحوم شیخ عبدالنبی اراکی نقل شده که در اراک، شبی در مدرسه بودیم، زنی پشت در آمد و اظهار داشت: بی‌پناهم و جایی ندارم و نمیتوانم در این وقت شب به جایی بروم. هوا هم سرد بود، لذا به ناچار گفتم: بیایید داخل. پس از ورود، گفتم: سفرهام آنجاست باز کنید و نان بخورید و در داخل حجره، کرسی هم داشتم، به او گفتم آن طرف بخوابید و من مطالعه دارم.
رفت، خورد و خوابید من هم مطالعه کردم، نان خوردم و در طرف دیگر کرسی خوابیدم. یک یا دو بار با فاصله، پای آن زن با پای من برخورد کرد، دیدم صلاح نیست زیر کرسی باشم، از جا برخاستم و بیرون حجره رفتم و تا صبح در هوای سرد در حیاط مدرسه ماندم و دور حیاط میگشتم تا اینکه صبح شد. از کارهای دیگر آن زن مثل نماز و… اطلاع ندارم. هوا که روشن شد، زن از اطاق بیرون آمد و رفت. علم تعبیر خواب من از ماجرای آن شب شروع شد.
برای ابن‌سیرین نیز چنین جریانی اتفاق افتاد و زنی از او مطالبهی فحشا نمود و وی به ظاهر قبول نمود و برای تطهیر به دستشویی رفت و صورت ظاهر خود را با نجاست آلوده کرد و به این وسیله از آن مهلکه نجات پیدا کرده و خداوند علم تعبیر خواب را به وی عطا فرمود.
در محضر بهجت، جلد۳، صفحه۱۹۳
