به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ترکیه با وجود ضعف‌های هنری، تبدیل به دومین صادرکننده بزرگ سریال در جهان شده است. موفقیت این صنعت نه از مسیر خلاقیت، بلکه از طریق بازاریابی هوشمند، برندینگ بازیگران، و صادرات گسترده به بیش از ۱۹۰ کشور حاصل شده است. سریال‌ها اغلب با فیلم‌نامه‌های ضعیف، شخصیت‌های کلیشه‌ای و داستان‌های سطحی همراه‌اند، اما با تکیه بر درام‌های احساسی، تولید بصری جذاب و پخش جهانی، درآمدی میلیاردی برای کشور ایجاد کرده‌اند.
بازیگران ترک بیشتر از آنکه بازیگر باشند، برند تجاری‌اند. چهره‌هایی مانند بوراک اوزچیویت، جان یامان و هانده ارچل با همکاری برندهای بین‌المللی به چهره‌هایی جهانی تبدیل شده‌اند، اما این محبوبیت بیشتر بر پایه ظاهر، فالوئر و همکاری‌های تبلیغاتی است تا مهارت‌های بازیگری.
علی رغم این‌که نتفلیکس و دیگر پلتفرم‌ها نیز وارد این صنعت شده‌اند، اما ساختار سنتی سریال‌های ترک—از جمله زمان طولانی اپیزودها و سانسور شدید—مانعی برای رقابت جدی با سریال‌های آمریکایی یا کره‌ای است.
در مجموع، سریال‌سازی ترکیه به جای تکیه بر کیفیت هنری، به موفقیت اقتصادی رسیده است، اما پرسش باقی‌ست: آیا این مدل تجاری بدون پشتوانه‌ی هنری، دوام خواهد آورد؟
متن کامل گزارش را می توانید اینجا بخوانید.
۲۴۵۲۴۵