به گزارش کلیک این نخستین مأموریت فضاپیمای شرکت فضایی جِف بِزوس، مالک شرکت آمازون است که قصد دارد در فناوری و تجارت فضایی، با شرکت «اسپِیس ایکس» ایلان ماسک رقابت کند.
مرحلۀ اول این راکت غول‌پیکر با طولی معادل یک ساختمان سی و دو طبقه و هفت موتور، قابل بازیابی و استفادۀ مجدد است؛ فناوری‌ای که به یکی از عرصه‌های جدی رقابت شرکت‌های فضایی خصوصی تبدیل شده و فعلا «اسپیس ایکس» در آن پیشتاز است.
آریان کورنل، معاون مدیر عامل «بلو اوریجین» با اشاره به رسیدن این راکت به مدار، تأکید کرد که متخصصان به «هدف اصلی و حساس خود از این پرتاب دست یافته‌اند».
او در عین حال ناچار به تأیید بخش ناخوشایند موضوع هم شد و آن این‌که مرحلۀ اول راکت که قرار بود بر سکویی در اقیانوس اطلس فرود بیاید، در این راه ناکام مانده و عملاً بوستر موشک از دست رفته است.
بلو اوریجین که در سال ۲۰۰۰ میلادی پایه‌گذاری شد، در یک دهۀ اخیر میلیاردها دلار برای این پروژه هزینه کرده و قصد دارد به زودی با کمک «نیو گلن» ده‌ها ماهواره را برای مشتریان خصوصی و دولتی‌اش به مدار منتقل کند.
راکت ۹۸ متری این شرکت، به افتخار جان گلن، نخستین فضانورد آمریکایی‌ای که در سال ۱۹۶۲ مدار کرۀ زمین را دور زد نامگذاری شده است.
این موشک غول‌پیکر می‌تواند تا ۴۵ تن تجهیزات را به مدار منتقل کند؛ یعنی بیش از دو برابر توان موشک‌های فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس. البته نوع بزرگتر موشک‌های فالکون، یعنی «فالکون هِوی» قابلیت انتقال نزدیک به ۶۴ تن بار و تجهیزات به مدار زمین را دارد. از سوی دیگر و در مقام مقایسه، «نیو گلن» می‌تواند اشیائی با ابعاد بزرگتر و حتی فضاپیماهای سرنشین‌دار را حمل کند.
اما شاید یکی از کلیدی‌ترین تفاوت‌های «نیو گلن» با موشک‌های فالکون شرکت اسپیس ایکس، در نوع سوخت‌شان باشد. بر خلاف موشک‌های اسپیس ایکس، «نیو گلن» از سوخت فسیلی استفاده نمی‌کند. سوخت مرحلۀ اول این موشک، متان مایع است و مرحلۀ دوم هم از هیدروژن مایع استفاده می‌کند. موضوعی که به شدت از آلایندگی پرتاب موشک‌ها می‌کاهد.
اما تا زمانی که بلو اوریجین نتواند مشکل فرود موفق بوستر موشک را حل کند، عملاً توان رقابتی چندانی با اسپیس ایکس نخواهد داشت.
