گرینلندی‌ها در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۲۵، برای انتخاب نمایندگان پارلمان پای صندوق‌های رأی خواهند رفت. اگرچه استقلال در این دوره در دستور کار رأی‌گیری قرار ندارد، اما مردم این منطقه رهبرانی را انتخاب خواهند کرد که در مقطع حساسی از تاریخ، آینده گرینلند را تعیین خواهند کرد.
این قلمروی خودمختار دانمارک در گذشته نقش برجسته‌ای در صحنه جهانی نداشته، اما در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، چندین بار ایده خرید این منطقه را مطرح کرده و در عین حال، کشورهایی که به منابع طبیعی گرینلند چشم دوخته‌اند، علاقه زیادی به نفوذ در این سرزمین دارند.
گرینلند از نظر وسعت بزرگ، اما از نظر جمعیتی کوچک است
گرینلند به بزرگی آنچه که در نقشه‌های معمول نشان داده می‌شود، نیست، اما همچنان منطقه‌ای وسیع محسوب می‌شود. این قلمرو یازدهمین منطقه بزرگ جهان بوده و تقریباً هم‌اندازه عربستان سعودی است. اکثر جمعیت ۵۶,۰۰۰ نفری گرینلند در امتداد ساحل جنوب‌غربی و در نزدیکی کانادا زندگی می‌کنند. بزرگ‌ترین شهر این منطقه به نام نوک (Nuuk)، دارای ۲۰,۰۰۰ نفر جمعیت است. اکثر ساکنان این جزیره از قوم اینوئیت هستند و تنها گروه کوچکی از دانمارکی‌ها در آن زندگی می‌کنند.
گرینلند چندان سبز نیست
تقریباً ۸۰ درصد از مساحت گرینلند، به‌ویژه مناطق مرکزی آن، با لایه‌های ضخیمی از یخ پوشیده شده است. ضخامت این یخ در برخی نقاط به حدود ۳ کیلومتر رسیده و گرینلند را به بزرگ‌ترین منبع ذخیره یخ در نیم‌کره شمالی تبدیل کرده است. اگر تمام این یخ‌ها ذوب شوند، سطح آب دریاهای جهان بیش از ۷ متر بالا خواهد آمد.
موقعیت راهبردی گرینلند و حضور محدود نظامی در آن
موقعیت گرینلند بین آمریکای شمالی و اروپا، اهمیت زیادی به این جزیره در معادلات ژئوپلیتیکی بخشیده است.
در دوران جنگ جهانی دوم، پایگاه‌های نظامی متعددی در این منطقه ایجاد شد، اما امروزه دانمارک تنها چند پایگاه کوچک در گرینلند دارد که بیشتر برای مقاصد تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
یکی از پایگاه‌های مهم گرینلند، پایگاه دانبُرگ در سواحل شرقی آن است که مقر گشت ویژه Sirius Dog Sled Patrol محسوب می‌شود. این یگان در ابتدا برای مقابله با تهدیدات آلمان در جنگ جهانی دوم تأسیس شد، اما اکنون وظیفه حفاظت و نظارت بر پارک ملی شمال‌شرقی گرینلند (بزرگ‌ترین منطقه حفاظت‌شده جهان) را برعهده دارد.
علاوه بر دانبُرگ، چند فرودگاه کوچک دیگر نیز در سواحل شرقی گرینلند وجود دارند.
در بخش شمال‌غربی جزیره، پایگاه فضایی پیتوفیک قرار گرفته که تحت کنترل ایالات متحده است. این پایگاه، شمالی‌ترین مقر نیروهای مسلح آمریکا به شمار می‌رود و از زیرساخت‌های نیروی هوایی، سامانه‌های هشدار زودهنگام موشکی و تجهیزات پیشرفته نظارت فضایی برخوردار است.
با تشدید رقابت میان روسیه و کشورهای عضو ناتو برای نفوذ در قطب شمال، اهمیت گرینلند در معادلات جهانی افزایش یافته است. همچنین، تغییرات اقلیمی و کاهش یخ‌های قطبی، امکان بهره‌برداری از مسیرهای جدید دریایی و منابع طبیعی این منطقه را بیش از پیش فراهم کرده و بر ارزش استراتژیک آن افزوده است.
