نبرد ۱۰۸ میلیارد دلاری برای تصاحب وارنر؛ آینده هالیوود دست چه کسی خواهد بود؟
به گزارش تیکاگو به نقل از اقتصاد آنلاین
به گزارش اقتصادآنلاین، نتفلیکس، بزرگترین شرکت استریمینگ جهان، در پنجم دسامبر اعلام کرد که قصد دارد بخش عمده وارنر برادرز دیسکاوری، یکی از بزرگترین نامهای فیلمسازی کلاسیک، را در معاملهای به ارزش ۸۳ میلیارد دلار خریداری کند. اما هشتم دسامبر پارامونت، رقیبی بسیار کوچکتر، دکمه توقف را فشار داد.
این شرکت با دور زدن مدیران وارنر، مستقیماً از سهامداران خواست پیشنهاد جایگزین ۱۰۸ میلیارد دلاری آن برای خرید کل شرکت را بپذیرند و وعده داد این معامله «از هر جهت برتر از نتفلیکس» خواهد بود.
محاسبات «لونی تونز» ممکن است حتی بیشتر هم افزایش یابد: مالکان پارامونت، خانواده الیسون، آشکارا گفتهاند که در صورت ضرورت حاضرند پول بیشتری پرداخت کنند؛ نتفلیکس نیز که ارزش بازار آن بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار است، در صورت تمایل توان افزایش پیشنهاد خود را دارد. اما تفاوت اصلی میان دو پیشنهاد، مبلغ آنها نیست.
نتفلیکس و پارامونت در هدف خود از خرید وارنر چشماندازهای متفاوتی را میبینند. اینکه کدامیک وارنر برادرز را تصاحب کند، آینده هالیوود و بهطور گستردهتر دنیای سرگرمی را شکل خواهد داد.
جاهطلبی الیسونها و ورود ناگهانی نتفلیکس
برای ماهها، پارامونت اصلیترین گزینه برای خرید این استودیوی صدساله بود. دیوید الیسون، تهیهکننده ۴۲ ساله هالیوودی، در ماه اوت پارامونت را با ۸ میلیارد دلار خریداری کرد؛ این معامله با حمایت پدرش، لری الیسون، انجام شد که سهم او در شرکت نرمافزاری اوراکل وی را به دومین فرد ثروتمند جهان تبدیل کرده است. آنها بهمحض در دست گرفتن مجموعه پارامونت در خیابان ملروز، اعلام کردند که قصد دارند وارنر را نیز بخرند تا یک غول رسانهای بسازند. الیسونها پول، انگیزه و رابطه دوستانه با رئیسجمهور دونالد ترامپ را داشتند. چه چیزی میتوانست مانع آنها شود؟
نتفلیکس، در چهارم دسامبر، زمانی که دیوید الیسون پیامهایی فزاینده و مضطرب برای مدیران وارنر میفرستاد، مشخص شد که نتفلیکس گزینه ترجیحی است؛ و روز بعد، معامله اعلام شد. اسنادی که این هفته توسط پارامونت منتشر شده نشان میدهد که این شرکت کاملاً غافلگیر شده است. پارامونت اکنون میگوید که آخرین پیشنهاد بهبودیافتهاش بهطور منصفانه توسط مدیران وارنر بررسی نشده است. این شرکت وارد فاز «تهاجمی» شده و استدلال میکند که سهامداران حق دارند پیشنهاد آنها را بپذیرند، صرفنظر از توافق مدیران با نتفلیکس.
تفاوت ساختاری دو پیشنهاد و مفهوم برجسته «شیتکو»
دو پیشنهاد، وارنر را تقریباً در سطح مشابهی ارزشگذاری میکنند. پارامونت ۱۰۸ میلیارد دلار نقد برای خرید کامل شرکت ارائه کرده است. نتفلیکس ۸۳ میلیارد دلار در قالبی ترکیبی از نقد و سهام پیشنهاد میدهد، اما فقط برای استودیو و سرویس استریمینگ. طبق توافق نتفلیکس، سهامداران وارنر شبکههای تلویزیونی و کابلی روبهافول را نگه میدارند؛ شبکههایی که در هالیوود به «شیتکو» مشهور شدهاند. در اغلب سناریوها، ارزش بازار شیتکو آنقدر خواهد بود که ارزش کل معامله نتفلیکس با پیشنهاد پارامونت تقریباً برابر شود، هرچند با عدم قطعیت بیشتر.
با وجود این، دو معامله نشاندهنده آیندههای متفاوتی برای صنعت سرگرمی هستند. انگیزه پارامونت کاملاً روشن است. در حال حاضر این شرکت مقیاس لازم برای رقابت با بزرگترین بازیگران استریمینگ را ندارد؛ اما در صورت ادغام با وارنر، به اندازهای بزرگ میشود که بتواند رقیبی جدی برای نتفلیکس و دیزنی باشد (طبق نمودار). جنگ استریمینگ، که نتفلیکس تقریباً آن را برده است، دوباره شعلهور میشود. بهعکس، اگر پارامونت از خرید باز بماند، به تعبیر شرکت پژوهشی موفتناتانسون، «بسیار به یک دوراهی وجودی نزدیک میشود.»
رویکرد سینمایی پارامونت در برابر نگاه دادهمحور نتفلیکس
پارامونت همچنین وعده میدهد که صنعت سینما را احیا خواهد کرد. دیوید الیسون، علاقهمند سینما و تهیهکننده آثاری مانند «تاپگان: ماوریک»، این هفته گفت که وارنر و پارامونتِ ادغامشده بیش از ۳۰ فیلم در سال در سینماها اکران خواهند کرد. نتفلیکس نیز قول داده که همچنان فیلمهای وارنر را بهصورت سینمایی عرضه کند. با این حال، در هالیوود هیچکس باور ندارد که سرویس استریمینگ اصلی بتواند ناجی پرده نقرهای باشد؛ همین امسال تد ساراندوس، مدیرعامل مشترک نتفلیکس، گفته بود که رفتن به سینما برای «اغلب مردم یک ایده منسوخشده» است.
در مقابل، نتفلیکس چیز دیگری در وارنر میبیند: «ایدهها». نتفلیکس تقریباً نیازی به افزایش مقیاس ندارد. این شرکت با حدود ۳۲۵ میلیون مشترک، تقریباً دو برابر نزدیکترین رقبای خود است. اما چیزی که در کمیت دارد، در کیفیت کم دارد. بانک UBS اشاره میکند که نتفلیکس حدود دو برابر وارنر عنوان در سرویس استریمینگ خود در آمریکا دارد، اما از نظر تعداد عناوینی که امتیاز حداقل ۹ از ۱۰ در IMDB دارند، اچبیاو مکسِ وارنر ۱۴۱ عنوان دارد و نتفلیکس ۱۲۰ عنوان. نتفلیکس پتانسیل استخراج مشارکت بیشتر از این عناوین درجهیک را میبیند.
این شرکت پیشتر نشان داده که چگونه میتواند از سریالهای قدیمی و فرسوده آثاری پربیننده بسازد؛ مانند «Suits»، یک سریال حقوقی فراموششده که چند سال پیش آن را از NBCUniversal دریافت کرد و به یک موفقیت عظیم تبدیل نمود.
حالا تصور کنید نتفلیکس با داراییهایی همچون مجموعههای طلایی وارنر، از جمله «Game of Thrones» چه میتواند بکند؟ همانگونه که آقای ساراندوس گفته است: «داراییهای آنها در مدل کسبوکاری ما بهتر کار میکند و مدل کسبوکار ما نیز با این داراییها بهتر عمل میکند.»
به نظر میرسد نتفلیکس این داراییها را بهعنوان سلاحهایی در یک نبرد بزرگتر میبیند؛ نبردی با رقبایی خارج از هالیوود. باوجود شیفتگی هالیوود به جنگ استریمینگ میان استودیوهای رقیب، نتفلیکس اکنون بزرگترین رقیب خود را یوتیوب میداند.
طبق گزارش نیلسن، پلتفرم اجتماعی تحت مالکیت گوگل در آخرین فصل، ۲۸ درصد تماشای محتوای استریمی روی تلویزیون در آمریکا را در اختیار داشته است، در حالی که سهم نتفلیکس ۱۹ درصد بوده (سهم HBO Max کمتر از ۳ درصد). نتفلیکس ممکن است پادشاه فعلی هالیوود باشد، اما خود را برای رقابتی بزرگتر آماده میکند؛ رقابتی میان آثار حرفهای تولیدشده در برابر محتوای خانگی و الگوریتمی در پلتفرمهایی مانند یوتیوب. خرید وارنر به این شرکت زرادخانهای از سلاحهای ممتاز برای این جنگ میدهد.
منطق رقابتی نتفلیکس و چالشهای نظارتی
این همان استدلالی است که نتفلیکس در صورت پیشرفت پیشنهادش به نهادهای ناظر رقابت ارائه خواهد کرد. اینکه بزرگترین سرویس استریمینگ هالیوود بتواند چهارمین سرویس بزرگ را در خود ادغام کند، ممکن است بعید به نظر برسد؛ بهویژه وقتی پیشنهاد جایگزین پارامونت وعده میدهد با ادغام چهارمین و پنجمین بازیگر بازار، یک رقیب قدرتمند جدید ایجاد کند.
نتفلیکس امیدوار است که ناظران تهدید واقعی برای هالیوود را جدی بگیرند: پلتفرمهای اجتماعی در سیلیکونولی، که فعلاً در جنگ گستردهتر برای جذب توجه مخاطبان جوان پیروز هستند.
هر دو پیشنهاد نتفلیکس و پارامونت با سیاست گره خوردهاند. پارامونت معتقد است که معاملهاش سریعتر از نتفلیکس از مراحل تأیید عبور خواهد کرد—تا حدی به این دلیل که نگرانیهای رقابتی کمتر است، و تا حدی، چون الیسونها دوستان رئیسجمهور هستند. ترامپ گفته است که معامله نتفلیکس «میتواند مشکلساز باشد»، زیرا «سهم بازار بزرگی» دارد. آقای ساراندوس نیز از حامیان مالی حزب دموکرات است و همسرش در دوران ریاستجمهوری باراک اوباما سفیر بوده است.
سرمایه خاورمیانه و بحثبرانگیزی پارامونت
با این حال، پیشنهاد پارامونت نیز بدون جنجال نیست. شرکت سرمایهگذاری Affinity Partners، که توسط جارد کوشنر، داماد ترامپ اداره میشود، بخشی از این کنسرسیوم است. پارامونت میگوید پیشنهادش توسط خانواده الیسون و شرکت آمریکایی RedBird Capital تضمین شده است. اما طبق اسناد تنظیمی منتشرشده در هشتم دسامبر، بزرگترین تأمینکنندگان مالی این پیشنهاد، در واقع گروهی از صندوقهای ثروت ملی خلیج فارس هستند.
در پیشنهادی که اوایل ماه جاری به وارنر ارائه شد، قرار بود الیسونها ۱۲ میلیارد دلار بپردازند، در حالی که ابوظبی، قطر و عربستان سعودی در مجموع ۲۴ میلیارد دلار تأمین کنند (بقیه مبلغ از طریق بدهی تأمین میشد). یک پیشنهاد قبلی شامل حمایت مالی از شرکت چینی Tencent نیز بود.
پارامونت میگوید Tencent دیگر در این معامله حضور ندارد و سرمایهگذاران خلیج فارس هیچ حق رأی یا کرسی هیئتمدیره در شرکت جدید نخواهند داشت. این شرکت استدلال میکند که این موضوع باید مانع دخالت کمیته سرمایهگذاری خارجی ایالات متحده، نهاد نظارتی سرمایهگذاریهای ورودی آمریکا، شود.
با این حال، اینکه بخش بزرگی از مالکیت یکی از بزرگترین شرکتهای رسانهای آمریکا در اختیار پادشاهیهای خلیج فارس و داماد رئیسجمهور قرار گیرد، دستکم بحثبرانگیز خواهد بود. شرکت ادغامشده پارامونت و وارنر مالک CNN و همچنین CBS News خواهد بود.
دو مسیر متفاوت برای آینده سرگرمی آمریکا
ماجرا هنوز تمام نشده است. نتفلیکس ممکن است مبلغ پیشنهاد خود را افزایش دهد؛ پارامونت نیز بهوضوح اعلام کرده است که رقم ۱۲ رقمی آن «آخرین و بهترین» پیشنهاد نیست. اما فارغ از اینکه قیمت نهایی چه باشد، دو مسیر برای آینده صنعت سرگرمی آمریکا اکنون ترسیم شدهاند. از یک سو، پارامونت از وارنر برای زنده نگهداشتن چیزی شبیه هالیوود قدیمی استفاده خواهد کرد، ادامه جنگ استریمینگ، افزایش اکرانهای سینمایی، و تکیه بر میلیاردها دلار سرمایهگذاری از سوی سرمایهگذاران خلیج فارس.
از سوی دیگر، نتفلیکس در عمل وعده میدهد روندهای چند سال اخیر را شتاب دهد: کاهش تعداد استودیوهای مستقل، و ساختن یک ابرقدرت مبتنی بر مالکیت معنوی که بتواند در نبرد بزرگتر برای جلب توجه مخاطبان با سیلیکونولی رقابت کند. سهامداران وارنر باید میان یک دنباله نوستالژیک و یک بازآغاز رادیکال انتخاب کنند.
منبع: اکونومیست
