به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران، در یادداشتی در روزنامه ایران، درباره وفاق ملی نوشت:
وفاق مبانی و اصول خاص خود را دارد و به معنای تقسیم مناصب و پست‌های مدیریتی نیست. وفاق موضوعی نیست که صرفاً رئیس جمهوری آن را عرضه کند و از دل آن، با گروهی که تا دیروز مخالف یا رقیب او محسوب می‌شدند، تشریک مساعی کند. اساساً منظور از وفاق چنین نیست.
اگر بر آن باشیم تا روایت منطقی‌تری از وفاق ارائه کنیم، منظور از وفاق این است که حوزه سیاسی بر پایه موازین و اصولی که جمهوریت نظام را تأسیس کرده و تشکیل داده، مقرر دارد به مردم از معبر قوانین تصویب شده خدمات درخور و شایسته ارائه کند و مشکلات را از پیش پایشان بردارد. البته این امر متکی بر ظرفیت‌ها و استعدادهایی خواهد بود که در کشور وجود دارد. بنابراین اگر وفاق بخواهد معنای حقیقی پیدا کند باید ابتدا «مابه الوفاق» را روشن کنیم؛ یعنی آن مصداقی که مفهوم وفاق به آن باز می‌گردد. منظور از این مابه الوفاق، در واقع «هدف گذاری» است، یعنی اینکه وفاق که به معنای همکاری است، به واقع همکاری برای تحقق چه امری است؟ این نکته‌ای است که مغفول واقع شده است.
اکنون شاهد مذاکرات و بحث‌هایی برای تعیین مناصب و کرسی‌های مدیریتی هستیم که نمی‌تواند بیانگر منظور و مقصود وفاق باشد. در اصل وفاق باید در اصول موضوع یعنی همان همدلی داخلی برای رسیدن به اهداف تعیین شده رخ دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد منظور رئیس جمهوری از وفاق، استفاده از ظرفیت‌های نظام سیاسی، اقتصادی و اجرایی کشور و تنظیم آنها به گونه‌ای که با حداقل هزینه، شاهد حداکثر بهره‌وری در پیشبرد امور کشور باشیم، است. این مبنای وفاق است. بنابراین هر کسی که در این روند دست همدلی و برادری برای تحقق برنامه‌ها و وصول اهداف تعریف شده در قانون دراز کرده باشد یا استعداد مدیریتی آن را داشته باشد، باید مورد استقبال قرار گیرد.
هرچند پیش از استفاده از این افراد، لازم است که راستی آزمایی رویکردها هم انجام شده باشد، به این معنا که تجربه عملی آنان در گذشته بر موفقیت و همدلی آنان با وفاق گواهی بدهد. در این شرایط است که می‌توان وفاق را عملیاتی کرد. زیرا در کنار تأکید رئیس جمهوری بر وفاق با شاخص‌هایی که توضیح داده شد، برخی همچنان سهم خواهی را در دستور کار دارند و در کنار اینها انتصاب افراد شایسته، توانمند و همدل با وفاق و مصالح کشور نیز با موانعی روبه‌رو است. بنابراین تا زمانی که همدلی داخلی رخ ندهد وفاق در جامعه عینیت پیدا نمی‌کند.
علامت وفاق حرکت در مسیر توسعه است
حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه نیز در این باره نوشت:
به باور من امروز تعریف مشخصی از وفاق وجود ندارد تا بتوان براساس آن چارچوبی برای تعین عینی و عملی وفاق تعیین کرد. وفاق به معنی مدارای مردم و جریان‌های سیاسی در راستای حل مشکلات جامعه است. همچنین یکی از علائم وفاق استفاده از تمام ظرفیت‌ها برای رشد و توسعه کشور است.
یکی دیگر از مصداق‌های وفاق استفاده از تمام ظرفیت‌ها در مدیریت است. یعنی ما به سمت حذف کسانی حرکت نکنیم که در منافع ملی اشتراک نظر دارند و روحیه همدلی و هم افزایی میان آنان وجود دارد. بلکه وفاق بیشتر به این معنی است که تلاش کنیم از تجربه این دسته از مدیران در حل مسائل بهره‌مند شویم. این دیدگاه باعث می‌شود زمانی که دولتی با شعار وفاق سکاندار قوه اجرایی شود، نسبت به نیروهایی که چنین ویژگی دارند حساسیت حذف نداشته باشد. بلکه سعی کند آنان را در کنار خود نگه‌دارد.
زیرا این افراد از نظر منافع و مصالح ملی اشتراک نظر داشته و دارای قدرت و روحیه تعامل و مدارا هستند. این اقدام باعث می‌شود وفاق درجامعه تجلی و نمود عینی پیدا کند. مردم نگاه می‌کنند و می‌بینند افرادی که سلایق گوناگونی دارند اما در اصول انقلاب و منافع ملی اشتراک نظر دارند، در کنار همدیگر قرار گرفته تا مشکلات رفع شود.
۲۹۲۱۸
