به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، کتاب «ادبستان مطهر» که به تازگی چاپ دوم آن در دسترس علاقه‌مندان به مباحث تربیتی قرار گرفته، از جمله مجموعه کتاب‌های نشر معارف است که در حوزه تربیت اسلامی با تکیه بر آرای شهید مرتضی مطهری منتشر شده است.
بنابر روایت تسنیم، کتاب حاضر به قلم روح‌الله شهریاری در شش فصل تدوین و منتشر شده است. نویسنده کتاب را با طرح مباحث کلی از جمله تعریف تربیت، تفاوت تربیت با تعلیم، آداب، اخلاق و صنعت، ضرورت تربیت، فایده تربیت و اقسام آن شروع می‌کند و در ادامه، به مبانی تربیت در دو مبحث ارزش‌شناختی و انسان‌شناختی می‌پردازد.
سومین فصل از کتاب حاضر به ساحات تربیت اختصاص دارد که در چهار حوزه ساحت جسمانی، ساحت عقلانی، ساحت غریزی و ساحت اخلاقی مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه، عوامل درونی و بیرونی تربیت در فصل چهارم مطرح شده است. پنجمین فصل از کتاب نیز به اصول تربیت ناظر بر والدین، فرزندان و عمل تربیتی اختصاص دارد و نویسنده در ششمین فصل کتاب نیز روش‌های تربیت را به عنوان حسن ختام کتاب خود در نظر گرفته است.
کتاب «ادبستان مطهر» در واقع کوششی در راه ارائه منسجم، منضبط و جامع اندیشههای تربیتی استاد شهید مرتضی مطهری(ره) در بُعد عمل تربیتی است. کتاب حیثی کاربردی، رویکردی ناظر به فرزند و منظری روان شناختی دارد.
به اعتقاد نویسنده؛ بی‌تردید استاد شهید مرتضی مطهری(ره) در زمره مربیان ربانی است که در سه بُعد علمی، عملی و اجرایی صلاحیت‌های لازم جهت حیات مقام تربیتگری را کسب کرده است. از یک سو دارای اندیشه‌ای منضبط، جامع، عمیق و برگرفته از معارف قرآنی، حدیثی و حکمی است و از دیگر سو به طهارت و تهدیب نفس موفق شده بود و نیز اصالت تربیتگری را به نیکویی مواظبت کرده و نیز متذکر می‌شدند. این ویژگی‌ها، از ایشان معلم تربیتی ساخته است که برای همیشه تاریخ می‌توان به منطق و رأی او تمسک جست و کام تشنگان را سیراب کرد.
تربیت در اسلام از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و به عنوان یکی از مهمترین ارکان جامعه اسلامی تلقی می‌شود. در واقع، هدف غایی اسلام، تزکیه و تربیت نفوس است. قرآن کریم، پیامبران را مربیانی می‌داند که آمده‌اند تا انسان‌ها را به سوی کمال هدایت کنند. آیات بسیاری در قرآن و روایات متعددی از پیامبر اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) بر اهمیت تربیت و پرورش انسان‌ها دلالت دارند.
چرا «ادبستان مطهر» را باید خواند؟
قرائت قرآن، بیان احکام و دستورات دینی، ارائه الگوهای عملی و ایجاد محیط تربیتی از جمله محورهای اصلی تربیتی در جامعه اسلامی در گذشته بوده است که در مراکز اصلی تربیت از جمله مساجد رواج داشته است. بر همین مبنا، آثار متعددی چه از سوی اندیشمندان چه از سوی ادبا در حوزه ادبیات تعلیمی نوشته شد که هدف غایی تمامی آنها، تربیت نسل انسان و نسل جدید بود. با این حال، آشنایی با علوم جدید و تلفیق علم و دین و راه‌اندازی مدارس جدید این امکان را ایجاد کرد تا حوزه تعلیم و تربیت نیز با طرح مباحث جدید و از سوی دیگر، به صورت دسته‌بندی‌تر شده و ساختارمند، در دسترس عموم قرار گیرد. از این منظر، آرای شهید مطهری را می‌توان آغازگر راه جدیدی در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی معرفی کرد.
ایشان با ارائه دیدگاه‌های جامع، نوآورانه و کاربردی در حوزه تربیت، نقش بسزایی در توسعه و ارتقای این حوزه ایفا کرده است. آرای ایشان به عنوان یک منبع ارزشمند برای تربیت نسل‌های آینده، همواره مورد توجه اندیشمندان و مربیان بوده و خواهد بود. نگاه جامع به انسان، تأکید بر عقل و آگاهی، تأکید بر آزادی و اختیار و از همه مهمتر توجه به شرایط زمان از جمله ویژگی‌های آرای شهید مطهری در این زمینه است که وجه تمایز اندیشههای ایشان با اندیشمندان گذشته به شمار می‌رود. ایشان با در نظر گرفتن خلأهای این حوزه، از کم بودن منابع مفید علمی که در مسیر تهذیب و تربیت کام تشنگان معارف اسلامی را سیراب کند اظهار تاسف کرده و نیز بر آن دسته از افرادی که کار در امر تربیت و تألیف منابع مفید جهت اجرای درست فرآیند تربیت را کسر شأن جایگاه علمی خود و دیگران می‌دانستند خرده گرفته و از این تفکر به عنوان یک «بیماری اجتماعی» یاد کرده‌اند.
همچنین استاد شهید بر تخصص علمی والدین و مربیان به عنوان شرط لازم و حیاتی تربیتگری پای می‌فشردند و متذکر می‌شدند که جهل، نادانی و عدم توجه به اصول تعلیم و تربیت، ناخواسته موجبات سقوط فرزندان را فراهم می‌کند. به اعتقاد ایشان؛ علت اعراض بسیاری از افراد تحصیل کرده از دین، به جهت نقص مربیان آنها در بُعد بینشی است؛ چرا که معارف دینی به طرز صحیحی به آنها تعلیم داده نشده است؛ از همین جهت ایشان فهم منطق دین در تعلیم و تربیت را برای مربیان این عرصه یک ضرورت می‌دانند و خود در این مسیر گام برداشته، تلاش وافری برای ارائه منطق تربیتی اسلام صورت داده و کج فهمی‌ها و کج اندیشی‌های مسیر را متذکر شده‌اند:
«این بنده شخصاً سال‌هاست که این مطلب را احساس کردهام و وظیفه خود دانستهام که فعّالیت‌های مذهبی خود را تا حدودی که توانایی دارم در راه تعلیم صحیح و معقول مفاهیم دینی و مذهبی متمرکز کنم. تجربه نشان داده است که اینگونه فعّالیت‌ها بسیار ثمربخش است».
اهمیت آرای شهید مطهری در حوزه تربیت
استاد مطهری بی‌تردید در زمره عالمان بزرگ و تاریخ‌ساز اسلام است که دارای جامعیت در اندیشه و فکر است. از جمله مهمترین فعالیت‌های علمی و اندیشه‌ای استاد- چنانکه خود فرموده و نیز آثار او گواهی می‌دهد- مباحثی است که در حوزه تعلیم و تربیت قرار دارد. شهید مطهری بیش از هر چیزی تلاش کرده تا خطوط تربیت صحیح و منطبق با اندیشه اسلامی را ترسیم کند؛ ضرورتی که در حال حاضر نیز همچنان به قوت خود باقی مانده و با تکثر در اندیشههای تربیتی بر اهمیتش افزوده شده است.
با این حال آرای تربیتی استاد مطهری به صورت جامع و نیز منسجم و با رویکرد ناظر به عمل تربیتی تاکنون ارائه نشده است، بدین جهت نویسنده با تدارک این کتاب تلاش کرده با بررسی کامل آثار استاد به طرحی منسجم و نیز جامع از آرای تربیتی استاد خصوصا در مباحث مغفول ماننده مانند ابعاد روان‌شناختی آرای تربیتی استاد و نیز مباحث ناظر به فرزندان دست یابد؛ از همین روی مطالعه این کتاب خواننده را با آرای تربیتی ممتاز استاد به صورت کامل آشنا می‌کند. تفاوت فعالیت تربیتی را با سایر فعالیت‌هایی که ممکن است با امر تربیت خلط شوند در می‌باید، او را با مبانی قریب تربیت اسلامی آشنا می‌کند، ساحات مختلف تربیت و کاکردها و نسبت آنها با یکدیگر را در می‌یابد، عوامل و موانع تربیت را بررسی و به اهمیت آنها واقف می‌شود. همچنین مخاطب با بیش از ۴۰ روش تربیتی که اغلب آنها حیث روان‌شناختی دارند، آشنا می‌شود.
تفاوت «ادبستان مطهر» با «تعلیم و تربیت اسلامی»
در بررسی آرای تربیتی شهید مطهری به این نتیجه می‌رسیم که بهره‌گیری از اندیشههای تربیتی استاد با چالش‌هایی مواجه است. به اعتقاد برخی کارشناسان؛ کتاب «تعلیم و تربیت اسلامی» که مهمترین اثر تربیتی استاد محسوب می‌شود، حجم بسیار محدود و غیر منظبتی از آرای تربیتی استاد را در بر دارد. این کتاب بدون تفکیک مباحث مختلف ناظر به ارزش‌ها و نیز بدون تفکیک ساحات مختلف تربیت از یکدیگر سامان داده شده است.
در همین رابطه تفکیک تربیت از اخلاق و تربیت اخلاقی و تمایز بین تربیت اخلاقی و فلسفه اخلاق و فلسفه تربیت یکی از کارهای بایسته است که باید در این اثر انجام می‌شده است. مهمتر آنکه حجم قابل توجهی از آرای تربیتی استاد به صورت پراکنده در کتب غیر مرتبط با مباحث تربیت و تهذیب، مانند اصول فلسفه و روش رئالیسم، نقدی برمارکسیسم، فلسفه تاریخ، خدمات متقابل اسلام و ایران، عدل الهی، آینده انقلاب اسلامی و…درج شده است که ضرورت داشته و دارد که گردآوری شده و به انضباط درآید.
نکته دیگر آنکه دقت نظر در دیدگاه‌های تربیتی استاد حکایتگر غلبه حیث روان‌شناختی، خصوصاً در توصیه‌ها و تجویزات تربیتی است. حیثی که در حوزه تربیت اهمیت ویژه‌ای دارد و در اندیشههای بزرگان از علما کمتر به آن پرداخته شده است. همچنین واکاوی و دقت نظر در اندیشههای تربیتی استاد، ما را با حجم قابل توجهی از توصیه‌ها و تجویزات ناظر به فرزندان مواجه می‌کند. مباحث ناظر به تربیت فرزند بحثی است که علی رغم اهمیتش، بررسی آن در اندیشههای استاد تا کنون کاملا مغفول مانده است.
به گفته نویسنده «ادبستان مطهر»؛ نکات پیش گفته، نگارنده این سطور را که توفیق مطالعه چندباره مجموعه آثار استاد را داشته و سالیانی چند از دوران تحصیل خود در حوزه علمیه را به مطالعه، بررسی و فیش‌برداری از اندیشههای استاد مشغول بوده است، بر آن داشت تا به فکر سامان دادن اندیشههای تربیتی استاد در طرحی نظامند و مبتنی بر نکات پیش‌گفته برآید که حاصل آن کتاب حاضر است.
کودک باید کودکی کند
شهریاری هدف غایی کتاب حاضر را تلاش برای برداشتن گامی هرچند کوتاه ولی جامع و منسجم در راه معرفی اندیشههای تربیتی استاد مطهری(ره) در بُعد عمل تربیتی و با رویکردی ناظر به فرزند بردارد، می‌داند. به گفته او؛ در انتخاب محتوای هر فصل به دیدگاه‌های بدیع و ممتاز استاد اشاره شده و از ذکر مطالبی که به اقتضای زمان مکررا بحث و بررسی شده پرهیز شده و از ارائه مباحث صرفاً تئوری اجتناب شده است.
در بخشی از کتاب در بحث «کودک باید کودکی کند» می‌خوانیم:
آدم کج سلیقهای پیدا میشوند که به خودشان یا به بچهشان که تحت کفالت تربیت‌شان است، فشار میآورند. انسان اشخاصی را میبیند که میگویند میخواهم بچهام را تربیت کنم. خوب، چطور میخواهی تربیت کنی؟ نمیگذارد بچه پنج شش ساله برود با بچهها بازی کند، هر مجلسی که خودش می‌رود، بچه را هم میبرد برای اینکه تربیت بشود، جلوی خنده او را میگیرد، جلوی خوراک او را میگیرد. بچه بزرگ می‌شود در حالی که احتیاجات طبیعی وجودش برآورده نشده است، همواره به او گفتهاند خدا، قیامت، آتش جهنم. تا در سنین بیست و چند سالگی، این قوای ذخیره شده، این شهوت‌ها و تمایلات اشباع نشده یک مرتبه زنجیر را پاره می‌کند. این بچهای که شما میدیدید در اثر تلقین پدر در ۱۲ سالگی نمازش ۲۰ دقیقه طول میکشید، نماز شب میخواند، دعا میخواند، یک مرتبه میبینید در ۲۵ سالگی یک فاسق و فاجری از آب درمیآید که آن سرش ناپیداست.
بدبخت‌ترین کودکان
بدبخت‌ترین کودکان، آنهایی هستند که والدین آنها، آنها را در ناز و نعمت پرورش میدهند و نمیگذارند سردی و گرمی دنیا را بچشند و پستی و بلندی جهان را لمس کنند. اینگونه کودکان در مقابل سختی‌ها حسّاس میشوند و در مقابل لذت‌ها بیتفاوت.
غنچه با زور گل نمی‌شود
ترس و ارعاب و تهدید، در انسان‌ها عامل تربیت نیست؛ چون تربیت به معنی پرورش دادن است. استعدادهای هیچ انسانی را از راه ترساندن، زدن، ارعاب و تهدید نمی‌شود پرورش داد، همانطور که یک غنچه گل را نمی‌شود به زور به صورت گل درآورد، مثلاً غنچه را بکِشیم تا گل بشود یا نهالی را که به زمین کردهایم و میخواهد رشد بکند، با دست خودمان بگیریم به زور بکشیم تا رشد بکند. رشد آن به کشیدن نیست. اعمال زور آنجا مفید نیست. …
پدر اگر خود نگه‌دار نباشد
آنجا که در قرآن فرموده است: «قوا انْفُسَکُمْ وَ اهْلیکُمْ» نکته دیگری هم هست و آن این است: قرآن اگر میگفت: «یا ایها الذین امنوا قوا اهلیکم» ای اهل ایمان خاندان خودتان را حفظ کنید، مطلب درست کاملی گفته بود. ولی وقتی فرمود: «قوا انْفُسَکُمْ وَ اهْلیکُمْ» خودتان را و خاندانتان را حفظ کنید، و اول «خودتان» را ذکر کرد، ضمناً اشاره به رابطه میان این دو هست، یعنی تا خودتان را حفظ نکنید آنها را نمیتوانید حفظ کنید. من نماز نمیخوانم ولی بچه! تو نماز بخوان، نماز چیز خیلی خوبی است! تو به من نگاه نکن اگر دروغ میگویم، تو راستگو باش!
«نگاه نکن» حرف است. پس این باوری نیست که انسان خودش را حفظ نکند و بتواند خاندانش را حفظ کند. مرحوم شیخ غلامرضا یزدی رضواناللَّه علیه که مرد بسیار بزرگی بود یک وقتی در یک منبر مطلبی آورد، گفت که یک دهاتی اسهال داشت، یک کسی برایش فرنی آورد. گفت من نمیخورم. گفتند چرا؟ گفت این خودش را نمیتواند نگه دارد، شکم مرا میتواند نگه دارد؟ حال پدری که خودش را نتواند نگه دارد، بچههایش را میتواند نگه دارد؟ تو که خودت را نمیتوانی نگه داری چطور زن و بچهات را میتوانی نگه داری؟ اول خود نگهداری، بعد غیر نگهداری. …
نشر معارف کتاب «ادبستان مطهر» را در ۱۵۶ صفحه منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.
