دو سال پیش از بهمن ۱۳۵۷، محمدرضا اصلانی در عمارتی قدیمی، زنی را قهرمان فیلمش کرد که در سال‌های آخر دوران قاجار، روی صندلی چرخ‌دار می‌نشیند، مدام در حال مطالعه است، سَر و وضعش مدرن و پیشرفته‌تر از زمانه است، اهل پوشیدگی‌ها و اندرونی مرسوم دوران نیست، صریح و شجاع است و جلوی زور سر خم نمی‌کند. این زن کسی نبود جز خانم کوچیک (شهره آغداشلو).
خانم کوچیک در آن عمارت بزرگِ غنیِ چشمگیر که تنها سرزمین امن زیبای زندگی‌اش است، باید شبانه‌روز بجنگد تا هم وطنش را نجات دهد از دست گرگ‌های طمع‌کار گرسنه اطرافش و هم جان و روان و شأن و شعور خودش را.
با هم این عمارت را ببینیم:
