به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش روزیاتو، در حالی که تانک و توپخانه شبیه به هم هستند، از بسیاری جهات تفاوت هایی دارند که آنها را از یکدیگر متمایز می کند. با این وجود، آنها ویژگی های مشترک زیادی دارند که می تواند برای بسیاری از افراد باعث سردرگمی باشد. آنها هر دو خودروهای زرهی با سیستم های تسلیحاتی غول پیکر هستند که به عنوان ابزار اصلی آنها برای درگیری با اهدافشان مورد استفاده قرار می گیرند.
آنها همچنین سیستم های دفاعی، ابزارهای ضدحمله یا واکنش متقابل، اندازه خدمه و موارد دیگر مشابهی دارند. با این حال، با وجود این مشترکات، یک تانک با توپخانه خودکششی یکسان نیست و این تفاوت دلایلی دارد. تانک ها عمدتاً برای درگیری مستقیم با دشمن از طریق گلوله های بزرگ استفاده می شوند و توپخانه های خودکششی برای پشتیبانی آتش غیرمستقیم علیه مکان های استقرار دشمن با شلیک گلوله ها، راکت ها و مهمات دیگر به کار گرفته می شوند. این تفاوت ها بسیار مهم هستند زیرا نمی توانید از یک تانک به عنوان توپخانه خودکششی استفاده کنید و بالعکس – آنها در واقع قطعات مختلفی از تجهیزات نظامی هستند.
در طول قرن بیستم و در عملیات‌های رزمی مدرن در سراسر جهان، ارتش ها از تانک و توپخانه خودکششی استفاده می کرده اند. ناپلئون کارآیی توپخانه را در نبرد ثابت کرد و این چیزی نیست که فرماندهان فراموش کرده باشند. تانک ها بیش از یک قرن است که کارآیی خود را در عملیات های رزمی ثابت کرده اند، بنابراین آنها نیز جایگاه خود را در میدان جنگ دارند. در اینجا تفاوت بین این دو و همچنین عملکردهای اصلی آنها در جنگ و قابلیت های کلی شان تشریح خواهد شد.
توپخانه خودکششی
توپخانه خودکششی با سلاحی که اغلب کالیبر بسیار بزرگتری از تانک دارد، پشتیبانی آتش غیرمستقیم را فراهم می کند. نام “خودکششی” حول این واقعیت است که این سلاح های غول پیکر قادر به حرکت مستقل بدون نیاز به خودروهای حامل هستند، معمولاً روی شنی (مانند یک تانک). این یک تمایز مهم است زیرا در بیشتر تاریخ، توپخانه برای استفاده باید توسط وسایل نقلیه یدک‌کش دیگر یا به یک موقعیت خاص حمل می‌شد. توپخانه خودکششی قادر است به تنهایی حرکت کند، خود را در یک مکان مستقر کرده و بدون کمک، ماموریت فراهم کردن آتش پشتیبانی را آغاز کند.
ایالات متحده از هوویتزر M109A6 “Paladin” به عنوان توپخانه خودکششی اصلی خود استفاده می کند. این هوویتزر قابلیت شلیک در آتش با زاویه کم به عنوان توپ صحرایی و در زاویه بالا به عنوان خمپاره را دارد، بنابراین کاربردهای مختلفی دارد. با این حال، پالادین آتشباری است که می تواند قدرت آتش قابل توجهی را تا فاصله ۱۸ کیلومتر از موقعیت خود ارائه دهد. این سلاح دارای یک سیستم تسلیحاتی اصلی ۱۵۵ میلی‌متری M185 با کالیبر ۳۹ و ۳۶ گلوله ذخیره‌شده در داخل انبار خود است، اگرچه برخی از انواع تا ۵۲ گلوله نیز دارند. این توپخانه نیز مانند بسیاری از تانک ها دارای مسلسل کالیبر ۵۰ است و به خدمه ۴ نفره نیاز دارد.
از آنجایی که پالادین یک هوویتزر است، در صورت نیاز می تواند وارد نبرد مستقیم شود. این باعث می شود که آن را به یک سیستم تسلیحاتی چندمنظوره تر از یک تانک سنتی یا توپخانه خودکششی تبدیل می کند، اما اکثر آنها این قابلیت را ندارند. به عنوان مثال، کارکرد یک سامانه موشکی چندپرتابی (MLRS) مانند HIMARS به شلیک غیر مستقیم محدود می شود. ایالات متحده عمدتاً از M270 MLRS و M142 HIMARS برای این منظور استفاده می کند و مانند Paladin، آنها خودروهای زرهی، خودکششی، شنی دار و چرخدار هستند.
تانک ها
از نظر فناوری نظامی، تانک ها نسبتاً جدید هستند و برای اولین بار در جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفتند. در درجه اول، تانک ها برای مبارزه با تانک های دیگر طراحی شده اند، بنابراین آنها نسبت به اکثر توپخانه های خودکششی، زره بیشتر و قوی تری دارند. آنها مستقیماً با تانک ها، سایر وسایل نقلیه زرهی، تجهیزات و جنگجویان پیاده شده دشمن درگیر می شوند. برای این منظور، آنها اغلب به مسلسل ها و سایر سلاح هایی که برای این نوع درگیری طراحی شده اند مجهز می شوند. ارتش ایالات متحده از یکی از ترسناک ترین تانک های نظامی ساخته شده استفاده می کند، تانک اصلی M1A2 Abrams.
آبرامز و تانک های مشابه آن دارای انواع مختلفی از زره هستند که از مواد کامپوزیت ساخته شده اند. همچنین تانک ها دارای زره های واکنشی انفجاری و سایر روش های محافظت از خودرو و خدمه آن هستند. در طول عملیات طوفان صحرا، تانک های آبرامز، T-72 های عراقی را به آسانی و بدون چالش از پای درآوردند و تانک های آمریکایی می توانستند هدف قرار گرفته اما به عملیات خود ادامه دهند. چشمگیرترین قابلیت این تانک، توپ آن است که اصلی ترین سلاحش به حساب می آید، یک توپ بدون خان ۱۲۰ میلی متری M256 که قادر به شلیک انواع مهمات تا فاصله ۴ کیلومتری از موقعیت خود است.
در حالی که برای سایر تانک ها ویرانگر هستند، تانک ها برد بسیار کمتری نسبت به یک قطعه توپخانه خودکششی استاندارد دارند. تفاوت اصلی در اینجا نهفته است زیرا، در حالی که هر دو سیستم تسلیحاتی بسیار قوی و مرگبار بوده و قادر به ایجاد تخریب بزرگی علیه دشمن هستند، هر کدام قابلیت های منحصر به فرد خود را دارند. هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند، بنابراین در حالی که هوویتزر می تواند یک تانک را از فاصله دور نابود کند، در محدوده برد گلوله تانک، توپخانه در جایگاه ضعیف تری قرار می گیرد. به همین شکل، یک تانک نمی تواند یک توپ خودکششی خارج از محدوده شلیک خود را مورد اصابت قرار دهد.
۲۲۷۲۲۷
