اسکیزوفرنی و دوپامین: نقش کلیدی ناقل عصبی در علائم روانپریشی
به گزارش تیکاگو به نقل ازسلامت نیوز
به گزارش سلامت نیوز به نقل از verywellmind،اسکیزوفرنی یک اختلال روانی ناتوانکننده است که میتواند طیف گستردهای از علائم، از گفتار و رفتار نامنظم گرفته تا هذیان و توهم را شامل شود. شدت بیماری در افراد مختلف متفاوت است، اما اکثر بیماران نیاز به درمان و مراقبت مادامالعمر دارند.
نقش دوپامین در اسکیزوفرنی
تحقیقات نشان میدهد که اسکیزوفرنی یک اختلال رشد عصبی است که به شدت با سیستم دوپامین در مغز مرتبط است. چهار دهه مطالعه بر نقش دوپامین در این اختلال تمرکز داشته و نشان میدهد که افزایش یا کاهش فعالیت دوپامین میتواند باعث علائم روانپریشی شود.
فرضیه دوپامین اسکیزوفرنی
فرضیه دوپامین یکی از نخستین نظریههای عصبیزیستی برای اسکیزوفرنی است. طبق این نظریه، عدم تعادل دوپامین مسئول بروز علائم مثبت و منفی بیماری است:
علائم مثبت: هذیان، توهم و اختلالات فکری، که معمولاً از بیرون قابل مشاهده هستند. افزایش فعالیت دوپامین در مسیر مزولیمبیک و گیرندههای D3 قشر مغز باعث تحریک بیش از حد نورونها و ایجاد این علائم میشود.
علائم منفی: کاهش فعالیت اجتماعی، محدود شدن دامنه عاطفی و نقصهای شناختی مانند ضعف حافظه و حل مسئله. اختلال در فعالیت دوپامین در سیستم لیمبیک میتواند باعث بروز این علائم شود.
پیامدهای درمانی
اکثر داروهای ضد روانپریشی موجود، دوپامین را هدف قرار میدهند.
آنتیسایکوتیکهای معمولی: با مسدود کردن گیرندههای دوپامین، علائم روانپریشی را کاهش میدهند اما عوارض جانبی مانند دیسکینزی دیررس و علائم خارج هرمی (EPS) دارند.
آنتیسایکوتیکهای نسل دوم: عوارض جانبی کمتری دارند اما کامل نیستند.
آگونیستهای دوپامین: با تحریک مستقیم گیرندهها میتوانند بدون ایجاد EPS، علائم را کنترل کنند.
پیچیدگی علائم و پاسخ به درمان
اسکیزوفرنی اختلالی پیچیده است و شدت علائم و پاسخ به درمان در بیماران متفاوت است. افزایش فعالیت دوپامین در مسیر مزولیمبیک معمولاً با هذیان و توهم مرتبط است، اما کاهش فعالیت در قشر جلوی مغز یا هیپوکامپ نیز ممکن است در برخی بیماران دیده شود.
سروتونین و دوپامین
سروتونین نقش تنظیمکننده آزادسازی دوپامین را دارد. برخی داروهای ضد روانپریشی مانند اولانزاپین و کلوزاپین با کاهش فعالیت سروتونین، تعادل دوپامین را بهبود میبخشند و علائم مثبت و منفی را کاهش میدهند.
پیام به بیماران و خانوادهها
تشخیص اسکیزوفرنی ممکن است دشوار باشد، اما درمانهای موجود میتوانند زندگی بیماران را بهبود دهند. همکاری با پزشک برای ایجاد برنامه درمانی شخصی و آگاه ماندن از گزینههای درمانی جدید، کلید مدیریت مؤثر بیماری است.
