از بیابان آریزونا تا جنگلهای گیلان؛ بهترین شهرهای غذایی یونسکو
به گزارش تیکاگو به نقل از کجارو
یونسکو تاکنون به ۵۶ شهر در جهان عنوان «شهر خلاق خوراکشناسی» داده است؛ عنوانی که نشان میدهد میراث غذایی به اندازه زبان و معماری در هویت فرهنگی یک ملت اهمیت دارد. شهرهای منتخب باید نشان دهند که خوراک در ساختار اجتماعی، اقتصادی و آموزشی آنها نقش فعالی دارد و با اصول پایداری هم راستا است. آنها هر چهار سال یک بار، دوباره ارزیابی میشوند تا اصالت و تداوم سنتهای غذایی حفظ شود. این شبکه جهانی بر یک اصل مشترک تاکید دارد؛ غذا فراتر از تغذیه، ابزاری برای حفظ حافظه و انتقال هویت است. در ادامه به برخی از این شهرها اشاره خواهیم کرد. (National Geographic)
توسان، آریزونا؛ تابآوری غذایی در دل بیابان
«توسان» (Tucson)، نخستین شهر خوراکشناسی آمریکا در یونسکو، بر پایه پایداری در اقلیم خشک بیابان بنا شده است. در این شهر، تولیدکنندگان محلی با احیای غلات باستانی و محصولات بیابانی مانند کاکتوس، مدلی برای سیستم غذایی مقاوم ارائه دادهاند. نانواییهای مشهور و مزارع بومیان، دانش اجدادی را به ابزاری برای پیوند جامعه و حفظ هویت تاریخی تبدیل کردهاند. تنوع منوی غذایی توسان، از غذاهای خیابانی تا دستورپختهای چندفرهنگی، نشاندهنده توانایی سازگاری این منطقه با شرایط دشوار محیطی و تبدیل آن به یک برند جهانی است.
عکاس: نامشخص / Visit Tucson
پارما، ایتالیا؛ پایتخت آموزش و اصالت
«پارما» (Parma) در شمال ایتالیا، به عنوان قلب «دره غذایی» این کشور، نمونهای از پیوند سنت، کیفیت و آموزش در نظام خوراکی است که در آن، طعم نه فقط مصرف، بلکه آموخته و منتقل میشود. یونسکو در سال ۲۰۱۵ میلادی، این شهر را به دلیل حفاظت از محصولات شاخصی چون «پنیر پارمزان» و همچنین، نگاه نوآورانه به آموزش غذایی، در فهرست شهرهای خوراکشناسی ثبت کرد. دانش غذایی در پارما از مدارس ابتدایی تا سطوح دانشگاهی تدریس میشود. تولیدکنندگان سنتی و رستورانهای قدیمی نیز این میراث را به صورت عملی حفظ میکنند.
عکاس: نامشخص / Shop Parmigiano Reggiano
باتامبانگ، کامبوج؛ بازسازی حافظه غذایی پس از ویرانی
«باتامبانگ» (Battambang) در سال ۲۰۲۳ میلادی بهدلیل تابآوری در برابر دههها بحران و تلاش برای احیای آشپزی اصیل به فهرست یونسکو پیوست. این شهر، نمونهای روشن از نقش غذا در بازسازی هویت فرهنگی پس از دههها جنگ و از دست رفتن سنتها است. در این شهر، مواد اولیه بومی و روشهای آشپزی قدیمی که از ویرانی جان سالم به در بردهاند، دوباره به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شدهاند. رستورانهای محلی نیز با تکیه بر دستورهای موروثی و محصولات فصلی، پیوندی میان گذشته و امروز برقرار میکنند.
عکاس: نامشخص / Grantourismo Travels
اوسترشوند، سوئد؛ خلاقیت غذایی در اقلیم سرد شمال
«اوسترشوند» (Östersund) در شمال سوئد، اعتبار جهانی خود را بر پایه خلاقیت در حفظ مواد اولیه و تولیدات کوچک بنا کرده است. این شهر به عنوان یکی از نخستین اعضای شبکه خوراکشناسی یونسکو، تخصص ویژهای در تکنیکهای سنتی نگهداری غذا نظیر تخمیر، دودی کردن و خشک کردن برای عبور از زمستانهای طولانی دارد. تمرکز بر پایداری، استفاده از سوختهای زیستی و آموزش نسل جدید پنیرسازان و تولیدکنندگان، اوسترشوند را به پیشروی فرهنگ غذایی احیاگر تبدیل کرده است که در آن، ریتم طبیعت، منوی روزانه را تعیین میکند.
عکاس: نامشخص / Visit Östersund
رشت، ایران؛ نخستین شهر خلاق خوراک شناسی ایران
شهر رشت، یکی از مقاصد شاخص خوراکگردی کشور است و در سال ۲۰۱۵ میلادی به شبکه شهرهای خلاق یونسکو در حوزه خوراکشناسی پیوست. موقعیت جغرافیایی و اقلیم مرطوب گیلان، دسترسی به سبزیها و مواد اولیه تازه را فراهم کرده و نقش مهمی در شکلگیری آشپزی سنتی شهر دارد. غذاهایی مانند باقلاقاتق، ترشتره و میرزا قاسمی نه فقط خوراک، بلکه نماد فرهنگ و تاریخ محلی هستند. رشت با بازارهای پر جنبوجوش و جشنوارههای غذایی، نشان میدهد که خوراک چگونه میتواند هویت فرهنگی و زندگی روزمره مردم را تعریف کند.
عکاس: نامشخص / 3click
شما تا به حال به کدامیک از این شهرها سفر کردهاید و تجربه غذاییتان چگونه بوده است؟ به نظر شما کدام شهر ایرانی دیگر ظرفیت حضور در این فهرست را دارد؟ لطفا کجارو و کاربران آن را نیز در جریان نگاه و نظر ارزشمند خود قرار دهید.
منبع عکس کاور: 3click، نام عکاس: نامشخص
