اروپا به آینده الکتریکی میرود؛ خودروهای بنزینی تا ۲۰۳۵ خداحافظی خواهند کرد
به گزارش تیکاگو به نقل ازگجت نیوز
ارسال شده توسط: پوریا هاشم پور 22 آذر 1404 ساعت 19:43
کشورهای اروپایی فعال در صنعت خودرو، خواستار بازنگری در ممنوعیت فروش خودروهای بنزینی و دیزلی تا سال 2035 میلادی هستند.
صنعت خودروسازی اروپا این روزها میان فشار رقابت شدید از سوی خودروسازان چینی و اختلافنظرهای عمیق درونقارهای گرفتار شده است. در حالیکه سیاست اتحادیه اروپا بر پایان فروش خودروهای بنزینی و دیزلی تا سال ۲۰۳۵ است، برخی کشورهای بزرگ صنعتی از جمله آلمان و ایتالیا خواهان تجدیدنظر یا دستکم انعطاف زمانی در این سیاست شدهاند.
در مقابل، فرانسه بر اجرای کامل هدف ۲۰۳۵ پافشاری میکند و هشدار داده تعویق این تاریخ نهتنها سرمایهگذاریهای میلیاردی در زنجیره باتری، انرژی پاک و توسعه پلتفرمهای برقی را به خطر میاندازد، بلکه میتواند باعث شود صنعت اروپا سهم خود را از بازار جهانی به رقبای آسیایی واگذار کند. طبق آخرین اخبار خودرو، تحلیلگران میگویند روند کلی جهتگیری به سوی آیندهای تمامالکتریکی غیرقابل بازگشت است و صنعت در مسیر خود پیش میرود.
فهرست مطالب
خودروهای بنزینی زیر تیغ قوانین قاره سبز
صنعت خودروسازی اروپا در یکی از بحرانیترین دورههای تاریخی خود قرار گرفته است. هدف اتحادیه اروپا برای ممنوعیت فروش خودروهای بنزینی و دیزلی از سال ۲۰۳۵، که بخش مهمی از توافق سبز و مسیر رسیدن به بیطرفی کربنی تا سال ۲۰۵۰ بهشمار میرود، حالا با فشارهای اقتصادی، فنی و رقابتی روبهرو شده است. شرکتها و دولتهای اروپایی هشدار میدهند که اجرای بدون انعطاف این سیاست میتواند توازن صنعت را برهم بزند و پیامدهایی گسترده برای اشتغال، نوآوری و رقابت جهانی داشته باشد.
یکی از عوامل کلیدی این بحران، هجوم خودروهای الکتریکی چینی به بازار اروپا است. تولیدکنندگانی چون بی وای دی، گریت وال و.. با عرضه مدلهای برقی ارزانقیمت و دارای فناوری قابلقبول، توانستهاند جای پای محکمی در بازار اروپا باز کنند. این موج واردات با قیمتهای رقابتی، تولیدکنندگان اروپایی را در معرض کاهش فروش و حتی تعطیلی برخی خطوط تولید قرار داده است و نگرانیهایی درباره از دست رفتن مشاغل در صنایع خودروسازی و قطعهسازی پدید آورده است.
بیشتر بخوانید 
عامل دوم، چالش فنی و زیرساختی در مسیر گسترش و عرضه کامل خودرو برقی است. انجمن تولیدکنندگان خودرو اروپا تأکید دارد که تحقق این گذار به توسعه گسترده زیرساخت شارژ، تقویت شبکه برق و دسترسی پایدار به مواد خام حیاتی مانند لیتیوم و کبالت نیاز دارد، در حالی که بسیاری از کشورهای عضو هنوز مراحل اولیه این آمادهسازی را میگذرانند. هزینه بالای تولید خودروهای برقی و تأخیر در گسترش فناوریهای ذخیرهسازی انرژی نیز باعث شده مصرفکنندگان اروپایی با احتیاط به استقبال این تغییر بروند.
مسئله سوم، اختلافات سیاسی و صنعتی میان کشورهای بزرگ عضو اتحادیه است. آلمان به عنوان قدرت اصلی خودروسازی اروپا معتقد است حذف کامل موتورهای احتراقی تا سال ۲۰۳۵ تصمیمی غیرواقعبینانه است. برلین قصد دارد امکان ادامه تولید خودروهای پلاگین هیبرید و استفاده از سوختهای مصنوعی را حفظ کند. ایتالیا نیز که صنعت خودروسازی آن بیشتر بر مدلهای اقتصادی و کوچک متکی است، از اتحادیه خواسته مجوز استفاده از سوختهای زیستی در خودروهای جدید را صادر کند تا بخش تولیدی کشور دچار رکود نشود.
اصرار فرانسه بر حذف خودروهای درونسوز تا ۲۰۳۵
کشور فرانسه و تعدادی از کشورهای شمال و غرب اروپا بر حفظ هدف ۲۰۳۵ اصرار دارند. پاریس معتقد است عقبنشینی از این تاریخ به معنای از دست رفتن سرمایهگذاریهای عظیم در زنجیره تأمین باتری و فناوریهای پاک و همچنین وابستگی بیشتر به بازار چین خواهد بود. دولت امانوئل مکرون تأکید دارد که پایبندی قاطع به هدف ۲۰۳۵ نهتنها الزام زیستمحیطی، بلکه ضرورتی برای حفظ سرمایهگذاریهای سنگین در صنعت باتریسازی و خودروهای برقی بومی است.
مکرون در سخنانی هشدار داده: «اگر هدف ۲۰۳۵ را کنار بگذارید، باید کارخانههای باتری اروپا را هم فراموش کنید.» این جمله در واقع بازتابی از نگرانی عمیق پاریس نسبت به آینده استقلال صنعتی اروپا است؛ زیرا عقبنشینی از وعده الکتریکیسازی میتواند میلیاردها یورو سرمایهگذاری در زنجیره تأمین باتری، موتورهای الکتریکی و فناوری ذخیرهسازی انرژی را بیاثر کند.
همچنین بخوانید 
فرانسه حتی پا را فراتر گذاشته و طرحی برای الزام شرکتهای بزرگ به استفاده از خودروهای الکتریکی ساخت اروپا در ناوگان کاری خود ارائه کرده تا هم تقاضا برای خودروهای اروپایی تقویت شود و هم از نفوذ برندهای چینی به بازار داخلی جلوگیری گردد. این طرح اما با مخالفت آلمان مواجه شده است. از سوی دیگر، نقش گروههای مدافع محیطزیست در این مناقشه نیز برجسته است. سازمانهایی مانند Transport & Environment هشدار میدهند که هرگونه معافیت برای سوختهای زیستی یا سوختهای مصنوعی، تنها راه فراری از مسئولیت واقعی کاهش انتشار گازهای گلخانهای است.
آنان استدلال میکنند بسیاری از این سوختها، در چرخه کامل تولید و مصرف، ردپای کربنی قابلتوجهی دارند و حتی ممکن است از نظر زیستمحیطی از سوختهای فسیلی فاصله چندانی نداشته باشند. علاوه بر آن، توسعه مزارع مورد نیاز برای تولید سوختهای زیستی میتواند موجب جنگلزدایی گسترده، فشار بر منابع آبی و تهدید تنوع زیستی در اروپا و دیگر مناطق جهان شود.
صنعت خودروسازی اروپا در دوراهی برق و بنزین
کشورهای صنعتی با سابقه بلند تولید خودرو بهویژه آلمان و ایتالیا نگران هستند که حذف کامل موتورهای درونسوز پیش از آمادگی کامل بازار و زیرساختها، منجر به از دست رفتن صدها هزار شغل و مهاجرت سرمایه به خارج از قاره شود. آلمان پافشاری میکند که فناوریهای هیبریدی و سوختهای مصنوعی باید در دوره گذار مجاز بمانند تا صنعت زمان کافی برای تحول و سازگاری پیدا کند. ایتالیا نیز با تأکید بر اهمیت تولید خودروهای کوچک و اقتصادی، از ادامه استفاده از سوختهای زیستی دفاع کرده است.
بیشتر بخوانید 
در این میان، چین بهعنوان بازیگر نوظهور عرصه خودروهای برقی سایه سنگینی بر این تصمیمات انداخته است. شرکتهای چینی به لطف هزینه تولید پایینتر، زنجیره تأمین کامل داخلی و حمایت گسترده دولتی توانستهاند مدلهایی به بازار اروپا بفرستند که هم از نظر فناوری قابلرقابت و هم از نظر قیمت دستنیافتنی برای رقبای اروپایی هستند.
بدین ترتیب حتی برخی مقامات اروپایی معتقدند اگر سیاست ۲۰۳۵ بدون تدبیر حمایتی دنبال شود، ممکن است نتیجه آن بهجای تسریع تحول سبز، تسلیم بازار در برابر سلطه خودروهای برقی چینی باشد. اکنون اتحادیه اروپا میان دو منطق گرفتار است: از یک سو ضرورت حفظ اعتبار سیاسی و زیستمحیطی توافق سبز و از سوی دیگر نیاز فوری به محافظت از رقابتپذیری صنعت خودروسازی خود در برابر بحرانهای جهانی. نتیجه این تقابل، سرنوشت تحول انرژی در قاره سبز را برای دهههای آینده رقم خواهد زد.
