ارتباط ژنتیکی میان حساسیت به صدا و اختلالات روانیغ کشف جدید در پژوهشهای علمی
به گزارش تیکاگو به نقل ازسلامت نیوز
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،یک پژوهش جدید از دانشگاه آمستردام افشای ارتباط ژنتیکی جالبی میان اختلال میسوفونیا (حساسیت شدید به صداهای روزمره) و اختلالات روانی متداول مانند اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کرده است. این پژوهش که دادههای ژنتیکی هزاران نفر را مورد بررسی قرار داده، نشان میدهد افرادی که از میسوفونیا رنج میبرند، ژنهای مشترک با افرادی دارند که به اختلالات روانی مبتلا هستند.
میسوفونیا؛ اختلالی که از صداهای معمولی به اضطراب و خشم میانجامد
برای بسیاری از افراد، صدای کشیدهشدن ناخن بر تخته سیاه یا صدای بلند گاز زدن یک لذت یا اذیتآور است. اما برای مبتلایان به میسوفونیا، این صداهای به ظاهر معمولی میتواند واکنشهای شدید روانی از جمله خشم یا اضطراب را ایجاد کند. این اختلال، که به طور معمول شامل حساسیت به صداهای آزاردهندهای چون جویدن، نفس کشیدن، یا صدای قورت دادن میشود، میتواند برای مبتلایان به یک بحران عاطفی تبدیل شود.
در مطالعه اخیر دانشگاه آمستردام، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که میسوفونیا با اختلالات روانشناختی مانند اضطراب و PTSD همپوشانی ژنتیکی دارد. به گفته دِرک اسمیت، روانپزشک سرپرست این مطالعه، ژنهای مشترک میان این اختلالات نشان میدهد که میسوفونیا و اختلالات روانی ممکن است از یک سازوکار مغزی و عصبی مشابه نشأت بگیرند.
مطالعه بیشتر بر روی ارتباط ژنتیکی
با تجزیه و تحلیل دادههای ژنتیکی و مقایسه آنها میان گروههای مبتلا به میسوفونیا و اختلالات روانی، محققان دریافتند که افراد مبتلا به این اختلال، به طور معناداری دارای ژنهایی هستند که خطر ابتلا به اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه را افزایش میدهند. این کشف میتواند نویدبخش گامهای جدیدی در توسعه روشهای درمانی برای این اختلالات باشد.
تمایز میسوفونیا و حساسیتهای صوتی در اوتیسم
جالب است که پژوهشگران هیچ ارتباط ژنتیکی معناداری بین میسوفونیا و اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیافتند. در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صداهای محیطی حساس هستند، این یافتهها نشان میدهند که میسوفونیا و اوتیسم از نظر ژنتیکی به طور قابل توجهی متفاوت از یکدیگرند.
ویژگیهای روانی مبتلایان به میسوفونیا
واکنشهای افراد مبتلا به میسوفونیا به صداهای روزمره میتواند از تحریکپذیری خفیف تا خشم شدید و احساس درماندگی ناتوانکننده متغیر باشد. بسیاری از مبتلایان این اختلال، گزارش میدهند که پس از بروز این واکنشها، احساس گناه و شرمندگی میکنند.
بر اساس مطالعهای در بریتانیا، حدود ۱۸.۴ درصد از جمعیت این کشور علائم میسوفونیا را تجربه کردهاند. این افراد به صدای معمولی روزمره حساسترند و حتی صداهایی چون نفس کشیدن یا قورت دادن میتوانند آنها را به شدت آزار دهند. در نتیجه، بسیاری از این افراد از احساس به دام افتادن و ناتوانی در فرار از محیط صوتی شکایت دارند.
چشمانداز درمانی و آینده پژوهشها
اگرچه این پژوهش محدودیتهایی دارد، از جمله تمرکز بر جمعیت اروپایی و وابستگی به خوداظهاری بیماران، اما نشاندهنده یک گام مهم در درک ریشههای بیولوژیکی میسوفونیا است. این کشف میتواند به توسعه ابزارهای تشخیص دقیقتر و درمانهای هدفمندتر برای افراد مبتلا به این اختلال کمک کند.
بر اساس این یافتهها، پژوهشگران معتقدند که میسوفونیا ممکن است از نظر ژنتیکی بیشترین همپوشانی را با اختلالات روانی مرتبط با اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه داشته باشد. این میتواند راهی برای درمانهای جدید باشد که همزمان برای میسوفونیا و اختلالات روانی کاربرد دارند.
این تحقیق در نشریه علمی “مرزهای علوم اعصاب” (Frontiers in Neuroscience) منتشر شده است و به عنوان گام مهمی در تحقیقات علمی پیرامون اختلالات روانی و ارتباطات ژنتیکی در نظر گرفته میشود.
